احمدرضا جلالی، استاد و پژوهشگر ایرانی که به ایران سفر کرده به اتهام جاسوسی به اعدام محکوم شده است و بر اساس اطلاعات منتشر شده قرار است این حکم تا دو هفتۀ دیگر به اجرا گذاشته شود.

به گزارش رادیو فرانسه، احمدرضا جلالی که ٤٥ سال دارد برای دیدار با خانواده اش به تهران سفر کرده بود و در آوریل گذشته توسط مقامات جمهوری اسلامی ایران دستگیر شد.

انتشار خبر محکومیت احمدرضا جلالی جوامع دانشگاهی ایتالیا و بلژیک را بشدت نگران ساخته است. احمدرضا جلالی از استادان و پژوهشگرانِ دورۀ آموزش «پزشکی سوانح» است که مشترکاً توسط دانشگاه «وریج» در بروکسل و دانشگاۀ «پیه مونته شرقی» در ایتالیا اداره می شود.

کارولین پاولس، از مسئولان ارشد دانشگاه بروکسل در پایگاه اینترنتی این دانشگاه نوشته است که احمدرضا جلالی که فعالیت های بشردوستانۀ مهمی انجام می دهد در دادگاهی ناعادلانه و پشت درهای بسته به اعدام محکوم شده است. او محکومیت دکتر جلالی را نقض فاحش حقوق بشر دانسته و خواستار مقابلۀ جدی با آن شده است.

دانشگاه بروکسل همچنین تصریح کرده است که دکتر جلالی حتا حق برخورداری از وکیل را نداشته است. "ایو هوبلو"، رییس گروه تحقیقات دانشگاه بروکسل در زمینۀ پزشکی، گفته است که دکتر احمدرضا جلالی هیچ فعالیت سیاسی نداشته و کمترین اقدامی نیز علیه حکومت اسلامی ایران انجام نداده است. همکاران دکتر جلالی گفته اند که دستگیری او با تماس‌های بین المللی وی در دانشگاه بروکسل بی ارتباط نبوده است. برخی از این تماس ها با دانشمندان کشورهای مخالف جمهوری اسلامی ایران از جمله دولت اسرائیل صورت گرفته است.

فرانچسکا دلاکورته، هماهنگ کنندۀ گروۀ پژوهشی و آموزشی دانشگاۀ «پیه مونتۀ شرقی» نیز که احمد رضا جلالی در آن به کار مشغول است، «اتهام وارد شده به این همکارایرانی» خود را «غیر قابل قبول» خواند و خواستار آزادی وی شد. بگفتۀ او احمد رضا جلالی در یک طرح تحقیقاتی به منظور بهبود کارکرد بیمارستان ها به هنگام بروز سوانح طبیعی و از جمله وقوع زلزله شرکت داشته است. در این طرح که از حمایت اتحادیۀ اروپا برخودار است یک پژوهشگر اسرائیلی و چند پژوهشگر سعودی نیز شرکت دارند. او گفت شاید شرکت یک پژوهشگر اسرائیلی در این طرح، علت اتهامات وارده بر احمد رضا جلالی باشد

بیش از ٤٠ هزار نفر با امضای طوماری خواستار آزادی دکتر احمدرضا جلالی شده اند. پزشک ایرانی تاکنون سه بار در زندان دست به اعتصاب غذا زده و در نتیجۀ شکنجه های سخت ناگزیر از اعتراف به اعمال ناکرده شده است.