بر اساس این گزارش، اینک در تهران و حتی نقاط دورافتاده این کشور چون خوزستان که ساکنانش از کمبود آب و برق رنج می‌برند و اهالی آن از غفلت‌های دولت شکایت دارند، بدبینی گسترده‌ای نسبت به عزم دولت در بهبود زندگی عامه مردم ایران وجود دارد.

به نوشته این نشریه، با این‌که تورم ایران از 40 درصد از زمان اواخر ریاست جمهوری «محمود احمدی نژاد» پایین‌تر آمد و تک رقمی شد، اما این امر بیشتر مدیون بازگشایی بازارهای جهان بر نفت ایران و جهش درآمد نفتی بود. اما اینک کارخانه‌های بدهکار در سراسر ایران وجود دارند که قادر به پرداخت حقوق کارگران خود نیستند و حتی معلمان همیشه در مضیقه برای افزایش درآمد خود به رانندگان نرم افزار «اسنپ» (نمونه ایرانی آبر) مبدل شده‌اند.

این نشریه می‌نویسد: این در حالی است که طبقه مرفه‌ ایران همچنان به خرید و فروش ارز‌های خارجی، اموال و طلا ادامه داده و هرکاری را انجام می‌دهند تا از سرمایه گذاری در اقتصاد بی حاصل و مریض اجتناب ورزند. هجوم به کالاهای مصرفی از خودروهای گران قیمت «پورشه» گرفته تا خرید ادکلن‌های 300 دلاری و صرف غذاهای بین‌المللی در رستوران‌های شیک موید قدرت هزینه کردن این طبقه است.

نیویورک ریویو نوشت: تهدید بزرگتر علیه حسن روحانی از جانب دولت ترامپ، رییس جمهور آمریکا و کنگره جمهوریخواه این کشور است و بعید است آن‌ها دست از مخالفت با تسهیل مسیر سرمایه گذاری در ایران بردارند.

در خاتمه این گزارش آمده است: اگر آمریکا همین روند را ادامه دهد باید گفت که نام حسن روحانی تنها به‌ عنوان فردی ثبت می‌شود که برنامه هسته‌ای ایران را در قبال ادکلن‌های خارجی فروخت.