به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا، ابوطالب قزلسفلو روز دوشنبه در نشست هم اندیشی مقابله با بیابان زایی درگرگان اظهار داشت: شمال استان به دلیل قرار گرفتن در حاشیه منطقه بیابانی شور و صحرای قره قوم ترکمنستان، دشتن پوشش گیاهی ضعیف و وجود ریز دانه ها ظرفیت بیابانی شدن را دارد.
به گفته وی؛ ریزدانه های بیابان قره قوم ترکمنستان در صورت وزش بادهای شمالی - جنوبی تا گرگان و ساری هم می رسد.
بیابان های قره قوم (شن سیاه) از بزرگترین کویرهای شنی جهان بوده که حدود 70 درصد از مساحت کشور ترکمنستان (350 هزار کیلومتر مربع) را شامل می شود.
قزلسفلو همچنین افزود: برای مقابله با بیابان زایی در استان، باید سیاستگذاری دستگاه های مرتبط جدی گرفته و عملیاتی شود.
وی با بیان اینکه در گلستان زمینه بروز عرصه های بیابانی در سواحل شرق دریای خزر و اراضی دشتی استان نیز وجود دارد، گفت: از جمله دلایل بروز این مشکل اثر کمربند پرفشار جنب مداری در تابستان و نفوذ نداشتن توده های باران زای مدیترانه ای و نیز مجاورت این منطقه با صحرای قره قوم و بیابان های سواحل شرق دریای خزر است.

*گالیکش پایلوت مقابله با بیابان زایی
قزلسفلو افزود: گلستان جزو 4 استان پایلوت کشور برای مقابله با بیابان زایی است که به تازگی تفاهمنامه آن توسط دفترعمران سازمان ملل متحد و مسئولان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری در سطح ملی منعقد شده است.
وی؛ استان های زیر پوشش طرح پایلوت مقابله با بیابان زایی را گلستان، خراسان شمالی، خراسان جنوبی و یزد اعلام کرد و گفت: گلستان طرح پایلوت را در حوزه آبخیز اوغان شهرستان گالیکش که در گذشته جنگل بوده و اکنون جزو حوزه های بحرانی به شمار می رود، اجرا می کند.
به گفته وی؛ در این حوزه اراضی شیب دار وجود دارد و به دلیل استفاده بیش از حد توسط جوامع انسانی و آسیب های سیلاب ها، با تخریب سرزمین مواجه هستیم که باید برای مقابله با آن اقدام های موثری اجرایی شود.

استان گلستان سومین سال اجرای طرح ترسیب کربن را نیز در 6 روستای شهرستان آزادشهر باهدف مقابله با بیابان زایی با همکاری دفتر عمران سازمان ملل متحد به پایان رسانده است.
حوزه منابع طبیعی استان گلستان یک میلیون و 397 هزار هکتار اراضی ملی بوده که شامل 452 هزار هکتار جنگل، 862 هزار هکتار مرتع، 26 هزار هکتار اراضی ساحلی و 62 هزار هکتار موات، اراضی بیابانی و یا در معرض بیابان است.
در استان گلستان یک میلیون و 869 هزار نفر زندگی می کنند که در 30 نقطه شهری و حدود یکهزار و 100 روستا سکونت دارند و بیشتر از طریق کشاورزی و دامپروری امرار معاش می کنند.