به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از شرق، هفتم شهریور سال ٨۴، مأموران کلانتری ١٢٨ تهران‌نو از وقوع یک درگیری منجر به قتل در میدان تره‌بار پیروزی باخبر شدند.

آنها پس از حضور در محل وقوع درگیری و پس از دستگیری شرکت‌کنندگان در نزاع، متوجه شدند مقتول پسر ١۶ساله‌ای به نام مجید است که چند ساعت پس از درگیری، بر اثر جراحات وارده با چاقو، در بیمارستان فوت کرد.

در ادامه تحقیقات یکی از شاهدان به مأموران گفت: “فرهاد که تمام این حادثه به خاطر درگیری او با مقتول آغاز شد، دنبال من آمد و از من خواست برای دعوا به پیست اسکیت کنار میدان تره‌بار برویم. قمه را از خانه برداشتم و به محل حادثه رفتم. ابتدا از آنها خواستم مشکل را با صحبت حل کنیم؛ اما به حرف‌های من توجه نکردند و با یکدیگر درگیر شدیم. ناگهان متوجه شدم مجید زخمی شده است. از طرفین دعوا خواستم او را به بیمارستان ببریم؛ اما آنها به من اجازه این کار را ندادند. در همین حین، فرشید از موتور پیاده شد و به طرف مقتول رفت و با چاقو یک ضربه به پهلوی او زد و از محل فرار کرد”.

به این ترتیب، با توجه به تحقیقات پلیس و گفته‌های شاهدان و شرکت‌کنندگان در درگیری، فرشید بازداشت و کیفرخواست علیه او صادر شد و پرونده برای رسیدگی در اختیار شعبه ٧١ وقت دادگاه کیفری استان تهران قرار گرفت.

ابتدا نماینده دادستان کیفرخواست را قرائت کرد، سپس اولیای دم در جایگاه ویژه قرار گرفتند و درخواست قصاص کردند.

سپس متهم در برابر قضات ایستاد و گفت: “قتل را قبول ندارم. زمان درگیری، محل حادثه شلوغ بود و من متوجه نشدم چه اتفاقی رخ داد”.

با پایان گفته‌های متهم، وکیل او در جایگاه ایستاد و با بیان اینکه اظهارات شاهدان در پرونده تناقض دارد، ادعا کرد متهم بی‌گناه است و از قضات درخواست تبرئه او را کرد.

در پایان قضات وارد شور شدند و فرشید را به قصاص محکوم کردند.

فرشید با گذشت یک سال، توانست رضایت پدر مقتول را جلب کند؛ اما مادر مقتول حاضر به رضایت نشد و به دادگاه گفت در اولین فرصت تفاضل دیه پسرش را پرداخت خواهد کرد تا متهم اعدام شود؛ اما با گذشت ١٢ سال، مادر مقتول تفاضل دیه را پرداخت نکرد و متهم همچنان در زندان به سر می‌برد.

به همین خاطر، چندی پیش متهم بر اساس ماده ۴٢٩ قانون، از دادگاه تقاضای تعیین تکلیف کرد.

در همین خصوص، پرونده برای رسیدگی به شعبه دهم دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد و متهم بار دیگر پای میز محاکمه حاضر شد.

ابتدا مادر متهم در جایگاه حاضر شد و درخواست کرد مادر مقتول فرزندش را به او ببخشد. سپس مادر مقتول در برابر قضات ایستاد و گفت: “زمانی‌که خانواده متهم برای گرفتن رضایت به منزل ما آمدند، به آنها گفتم در ازای دو میلیارد تومان حاضرم رضایت بدهم؛ اما پس از شنیدن حرف‌های مادر متهم، تصمیم گرفتم او را ببخشم؛ اما از متهم می‌خواهم دو سال برای آرامش روح پسرم نماز بخواند و روزه بگیرد و بخشی از دیه قانونی را هم می‌خواهم تا صرف خیریه کنم”.

با پایان گفته‌های متهم و اولیای دم، ختم جلسه اعلام شد و قضات برای تصمیم‌گیری درباره صدور رأی از جنبه عمومی جرم وارد شور شدند.