زهره قاسمی، دانشجوی ترم ۹ دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد به دلیل گاز گرفتگی در حمام خوابگاه و نبود آمبولانس و امکانات فوری پزشکی جان سپرد. این یک حادثه طبیعی و غیرقابل پیشگیری نیست. مرگ او و صدها و هزاران ایرانی دیگر که روزانه به علت نبود امکانات رفاهی، ایمنی و پزشکی و درمانی مدرن یا تصادفات در جاده ها، آلودگی هوا و بسیاری علل دیگر رخ می دهد، اجتناب پذیر است. دشمنی رژیم با مردم که با ایجاد نکردن چنین امکاناتی بروز داده می شود، جنایت، نقض حقوق اولیه بشر و نقض حق آسایش و امنیت انسانهاست؛ حکومتی که خود دشمن اصلی و خانگی مردم است، اما دایم آنان را از دشمن بیگانه می ترساند.

همکلاسیهای زهره قاسمی می گویند بارها به مسوولین دانشگاه اخطار داده بودند که در طبقات خوابگاه بوی نشت گاز به مشام شان رسیده، اما توجهی به این اخطار نشده. آنها همچنین به دفعات به طور بی نتیجه ای لزوم وجود امکانات پزشکی و اورژانس را به دلیل دور بودن از شهر گوشزد کرده بودند. دانشجویان می گویند: "همه ما در اینجا در خطر هستیم، زیرا اگر مشکلی پیش بیاید، جان خود را از دست می دهیم. گویی در وسط بیابان خوابگاه ساخته ‌اند و حداقل کلینیک کوچکی هم در اینجا دایر نکرده ‌اند."

زهره یک دانشجوی ترم ۹ پزشکی بود که دیگر نیازی به حاضر شدن در کلاس نداشت و باید در بیمارستان کار عملی می کرد. دوستان و خانواده او به تبعیض جنسیتی در دانشگاه نیز معترضد. آنها خواهان پاسخ هستند که چرا دانشجویان پسر از ترم ۵ به بعد به خوابگاه های در سطح شهر می روند و دختران از این امکانات محروم هستند؟

فاضل محمدی مقدم، مدیرکل فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، برای ماستمالی کردن این فاجعه، دانشجویان معترض و بر افروخته را به "خویشتنداری" دعوت کرد. سرانجام برای خاموش کردن صدای دانشجویان و خاتمه دادن به تجمعات آنها، پزشکی قانونی با لابی‌ گری مسوولین، دلیل مرگ زهره را سکته اعلام نموده و پلیس را وارد صحنه کردند.

زهره جان داد. او یک نمونه از قربانیان بی لیاقتی رژیمی است که ثروت مردم را چپاول کرده و یا در اشاعه جنگ و تروریسم هزینه می کند.

دانشجویان خواهان استعفای رییس دانشگاه هستند اما علاوه بر لزوم اجرای این خواست، مسوول اصلی این تراژدی، حکومت و رییس آن خامنه ای است که به دلایل ثابت شده بی لیاقتی، فساد، دزدی، بی علاقه گی به جان و زندگی مردم و در واقع نفرت از شهروندان و به ویژه زنان باید استعفا داده شود.