گزارش كريم دحيمى (فعال حقوق بشر)

زندانیان زندان شيبان در شرايط بسيار وخیم بهداشتى و با حداقل امكانات آسایشی و خدماتی يك زندان به سر مى برند. بطور مثال بدليل كمبود آب افراد بايد ساعت ها در صف حمام يا توالت بايستند که نوبت آنها برسد.

ملاقات حضورى با خانواده ها در اين زندان دشوار بوده، و فقط از پشت شيشه و استفاده از گوشی تلفن، انجام‌ مى گیرد، كه علاوه بر استراق سمع از سوی ماموران، در اكثر اوقات اين گوشی ها خراب و زندانيان در برقراری ارتباط واضح با خانواده های خود دچار مشکل میشوند.

يكى از زندانيان سياسى مى گويد: "زندان شيبان براى يك زندانى سياسى مانند (مرگ سفيد) است، زندانی كه در بین چهار ديوارى و محروم از هر حق شهروندی محاصره شده است". او می افزاید: :زندان شيبان يك تبعيدگاه نیز به شمار می آید. زندانيان تبعيدى همچون "ايوب پرگار" عضو سازمان مجاهدين خلق از شهر تهران، سخى ريگى از سیستان و بلوچستان، اسماعيل وفائى شهروند بهائى، در بین ما حضور دارند. زندانیانى از شهروندان كردستان نیز پیش از این در این زندان حضور داشته اند.

اكثر زندانيان به دليل آلودگى غذا به عفونت روده و سرطان مبتلا مى شوند. اگر به رعایت بهداشت يا کیفیت غذا اعتراضی انجام گیرد، او را به تبعيد تهديد میکنند. يكى از زندانيان عرب به این دلیل به زندان الیگودرز تبعيد شده است. از ديگر موارد عجيب اين زندان این است که جهت معاينه آن دسته افراد كه از مشکلات بينائى رنج میبرند این است که بايد چند نَفَر آن هم با هزينه خودشان جمع شوند و درخواست حضور یک پزشك متخصص را بكنند!

يكى از زندانيان كه در همین اواخر از زندان آزاد شده است، مى گويد: از سپاه پاسداران افرادى آمده و با زندانيان مؤبد و احكام طولاني مدت بند يك سالن 6 جلسه گرفته اند، در آخر جلسه گفته کسانی كه مايل هستند جزء مدافعان حرم به سوريه اعزام شوند، تمام اتهامات و مدت حبس آنها حذف خواهد شد، او مى گويد: بچه ها قبول نكردند اما شنيدم كه از بند سرقتی ها افرادى به مدافعان حرم پيوسته اند.