شنبه، 3 خرداد ماه 1399 = 23-05 2020
صدای انفجار مهیب زیر پروژه هلال شیعی خامنه‌ای
منصور امان
انفجار زیر پروژه "هلال شیعی"؛ دونوازی با "رهبر" نازی
حتی اگر آقای علی خامنه ای بجُز رجزخوانی و بد دهانی سُخن دیگری برای گُفتن داشت، با این حال نمی توانست به تنهایی جای سیرک رنگارنگ و زنگوله دار "روز قُدس" را پُر کند. برگُزار نشدن این نمایش تبلیغاتی یک غیبت دردناک برای کارگردانان آن است که از نظر بین المللی در شرایط دُشواری بسر می برند و اکنون ناچار بودند از آرایش ظاهری این نابسامانی نیز چشم بپوشند.
در حالی که سوریه به مُهمترین میدان درگیری ج.ا و اسراییل بدل گردیده، کلیدی ترین اهرُم رژیم ولایت فقیه در باجگیری از غرب و رقابت با کشورهای عربی، زیر بُمبارانهای شبانه روزی اسراییل از تعادُل خارج شده و در حال بیرون افتادن از لنگر است. پایگاه های سپاه قُدس، حزب الله لُبنان و مُزدوران عراقی و افغان به گونه پیوسته یکی پس از دیگری تخریب یا مُنهدم می شود، بدون آنکه دفاع ضد هوایی آقای اسد بتواند و ارتش آقای پوتین بخواهد از حمله های زنجیره ای نیروی هوایی اسراییل جلوگیری کند. به این ترتیب پروژه "نظام" برای استقرار در سوریه و ترسیم "هلال شیعی" به سطح یک سرمایه گذاری هنگُفت و بدون سود فرو کاسته است.
بدتر از آن، رژیم مُتجاوز ج.ا که با دستاویز "آزادی قُدس" و "محو اسرائیل از نقشه جُعرافیا" به سوریه لشکر کشیده، در عمل نشان داده که از پاسُخگویی به حملات آن و حتی دفاع از خود نیز ناتوان است. بنابراین کارنامه مُداخله نظامی آقای خامنه ای و همدستانش در سوریه، به ماموریت اصلی آنها، یعنی کُشتار شهروندان غیرنظامی سوری و تخریب و "محو" برخی شهرها و روستاهای این کشور محدود می ماند.
"روز قُدس" می توانست یک تبلیغات درمانی مُناسب برای پنهان کردن این موقعیت در گردوخاک خود باشد و همزمان از شتاب آب رفتن عددی و روانی نیروهای "نظام" بکاهد. اما ترس از آثار اجتماعی یک تبهکاری دیگر از جنس برگُزاری نمایش ۲۲ بهمن زیر سایه کُرونا، موجب گردید تا حاکمیت با اکراه و سایش دندان از به صحنه بردن این نمایش صرف نظر کند. شاید برای جُبران همین دوپینگ تبلیغاتی بود که آقای خامنه ای در آستانه این روز دست به برپایی یک جنجال و آبروریزی بین المللی زد. تقلید چندش آور رهبر ج.ا از نازیهای آلمان بازتاب گُسترده ای در پی داشت و همزمان بسیار پُرسروصدا بود. لجن باقیمانده از ایدیولوژی هیتلری می توانست همان غشایی باشد که زخم سوری "مقام مُعظم" را زیر خود پنهان کند.
از این زاویه عبارت پردازی و مُکرر گویی آقای خامنه ای در سُخنرانی "روز قُدس" خود غیرمُنتظره به نظر نمی آید؛ نمایش اصلی پیشتر و در یک دونوازی با "رهبر" خاکستر شده نازی روی صحنه رفته بود. او بُمب خبری اش را ترکانده بود، بدون آنکه بتواند صدای انفجار مهیب زیر پروژه "هلال شیعی" را بپوشاند.
آن روزی که هاشمی حیله گر پلید این سخنران ابله و بیسواد را که به واسطه کمی دانستن شکسته بسته زبان عربی و بدون داشتن معلومات اولیه حوزوی و تنها برای نوشتن دو کتاب بی محتوا و گرفتن پز روشنفکری خودش را دانا نشان میداد علیرغم شخصیت ضعیف او که در همان جلسه خودش به آن اعتراف کرد ولی هاشمی و باندش آنقدر به خودشان مطمئن بودند که آن را به حساب عظمت خود گذاشتند و این اژدهای خفته را بیدار کردند و به او کمک کردند تا سوار کار بشود تا خودشان خرشان را برانند حتی فکر امروز را نمیتوانستند بکنند که بر بام بردن او همانند بر بام بردن خر ملا نصرالدین است که چون بالا رفت خانه را خراب کرده و خود را هم کشت و سرنوشت این ابله که پیری او را خرفت هم کرده چیزی جز مرگ با خفت و خاری نخواهد بود و تنها یادگار او و تیم فاسد و خونریز و پلیدش ویرانی وطن است
بنظر بنده حقیر،
بجای خسته کردن یک ملت و پر کردن انبار خبرگزاریهای دنیا، باید از مبارزه با اجزاء دوری کرده و کل منبع فساد، جنایت و تباهی را نشانه رفت
درست است که ابلهی بمانند علی خامنه ای و لشگر بیشعوران پاسدارش جنجال آفریده و بتازگی صحبت تکراری و مشمئز کننده (چاره نهایی) هیتلر را بلغور میکنند ولی باید عمیقتر مطالعه کرد و نقطه پیدایش چنین تفکری را یافت در آنصورت میتوان یک چاره نهایی برای خشکاندن منبع تباهی پیدا نمود
با مطالعه تاریخ، به نابود کردن قبایل هوس و حضرت و بنی فریضه برمیخوریم و اینکه در بازجویی از سران آنها چگونه آتشی روی سینه هایشان روشن کرده و برای کشف محل اختفای طلاهای قبیله، زنده زنده سوزاندند
دشمن بشریت، افراد جنایتکاری مثل عوامل جمهوری اسلام نیستند اینان وسیله اجرایند باید با اصل اندیشه شیطانی مبارزه نمود