همه آفاق پر از فتنه و شر می بینم/ ... این جهان را پر از خوف و خطر می بینم/ دختران را همه جنگ است با مادر/ پسران را همه بدخواه پدر می بینم..

لحن پیرمرد در این کلیپ شِکوه‌آمیز اما با شُکوه و در عین حال مشفقانه است. صحنۀ تکان‌دهنده اما در پایان است
آنجا که باخونسردی و بی نیازی دست خودرابه شانه‌های آقای وزیر می‌زند ومی‌گوید: خود دانید و مملکت‌تان!
مهم‌ترین هشدار و تنبیه همان ضمیر ملکی «تان» است.
در غیاب هم گفته می‌شود «شان». در حالی که " انقلاب " برای آن بود که بگوییم «مان». مملکت مان، دولت مان، حکومت مان..
خود دانید و مملکت تان! تمام قصه در همین «تان» است. این که احساس «غیر بودن» یا « دیگری بودن» می کند.
کاری کردیم که جامعه احساس کند چاره‌ای جز جدایی برای آنان باقی نمانده.