آنگونه که پیداست، حاکمان ج.ا دست به یک قُمار خطرناک در برخورد با آمریکا زده اند. حمله موشکی به سفارت این کشور در بغداد و تشدید تحریکات نظامی علیه عربستان، در چارچوب یک خط مشی واحد قرار دارند که با وجود صف آرایی کنونی در منطقه، تنها می توان آن را رولت روسی توصیف کرد.

شلیک کاتیوشا به منطقه سبز بغداد و در نزدیکی نمایندگی آمریکا، حملاتی که با انفجار چهار کشتی در سواحل امارات آغاز شده بود را تداوُم بخشید. هرگاه حمله های موشکی و پهپادی به خاک عربستان در کنار اقدامات یاد شده قرار داده شود، رد پای یک سیاست مُشخص آشکار می گردد که در قالب اقدامات تروریستی – نظامی مادیت می یابد.

به خوبی پیداست که هدف حاکمان ج.ا از دست زدن به این تحریکات خطرناک، هُشدار به آمریکا پیرامون مُحاصره اقتصادی و انگُشت گذاشتن روی شاهرگهای حیاتی آنهاست. آنها مُزدوران خود در عراق و یمن را به میدان آورده اند تا گُستردگی جبهه ای که ایالات مُتحده و مُتحدانش را به چالش خواهد گرفت را به رُخ آمریکا و اُروپا از یکطرف و روسیه و چین از طرف دیگر بکشند. تردیدی نیست که رژیم مُلاها، نیروهای در استخدام خود در کشورهای دیگر را نیز به همین صورت فعال کرده است.

گردانندگان ج.ا در اتخاذ این سیاست شناخته شده که بر محور دهشت پراکنی و باجگیری اُستوار شده، حساب ویژه ای روی پرهیز و احتیاط گیرندگان پیام شان از تنشهای کُنترُل نشده و مُحاسبه ناپذیر و بی ثباتی در سطحی وسیع باز کرده اند. این همان سیاستی است که کُره شُمالی با تشدید تحریکات موشکی و اتُمی خود به کار برد تا آمریکا را از فشارهای سیاسی و تحریمهای اقتصادی منصرف و به حداقلها راضی کند و در انتها ناکام ماند.

تفاوت بین این دو در این است که چارچوبی که بُحران کُره شُمالی زیر قانونمندیهای آن جریان دارد، به کُلی در آرایش نیروها، صف بندی سیاسی و موقعیت ژئوپولیتیک از بُحران مُلاها با آمریکا مُتمایز می شود. ویژگیهای مزبور، دست زدن به تحریکات از نوع کره شُمالی را دارای کیفیت و گُنجایشی می کند که ابعاد سر ریز بیرونی آن پیش بینی ناپذیر و اتودینامیک است.