شيراز را جهان با شكوه تخت‌جمشيد و عطر بهارنارنج و آرامش باغ‌ها و زلالي رودهايش مي‌شناسد. شيراز را با فالوده‌هاي پشت ارگ و شربت بهار نارنج حافظيه و عطر نسترن و بيدمشك سعديه مي‌شناسند. چه تلخ مي‌شود وقتي نامش همنشين تخريب‌هاي شبانه مي‌شود و خبر از رفتن روح زندگي از بافت تاريخي اين شهر نگراني را ميهمان ذهن كساني مي‌كند كه گوشه‌اي از تاريخ خاطرات خوش‌شان با نام شيراز گره خورده است. هر چند هنوز هم بازار وكيل و سراي مشير ستون فقرات شهرند و روح زندگي را در آن زنده نگه داشته‌اند، در همسايگي كوچه‌هاي باريك آشتي‌كنان شيراز، اما خانه‌هاي پر خاطره و تاريخي يكي پس از ديگري قرباني پروژه‌هاي توسعه مي‌شوند. پروژه‌هايي كه نه تنها روح خانه‌هاي تاريخي را بلكه مسير رودها و جان درختان را هم هدف گرفته‌اند.

از شيرازي كه حافظ فخر «وضع بي‌مثالش» را به عالم مي‌فروخت و از خداوندگار خود مي‌خواست تا «نگه دارد از زوالش» چيزي نمانده و اين شهر اين روزها حال و روز خوشي ندارد. بافت تاريخي شهر هر روز كم‌رمق‌تر مي‌شود و ميدان را به لودرهاي قلدر واگذار مي‌كند كه از هيچ مرجعي حرف‌شنوي ندارند و راه خود را مي‌روند و كار خود را مي‌كنند.

به گزارش اعتماد، اخبار خوبي از شيراز و باقي‌مانده بافت تاريخي‌اش به گوش نمي‌رسد. در روزهاي نزديك به بهار كه ريه‌هاي شهر خود را براي بوي بهارنارنج آماده مي‌كنند، لودرها در همسايگي نارنجستان قوام گرد و خاك به پا كرده‌اند. تخريب خانه‌هاي تاريخي شيراز اتفاق تازه‌اي نيست، از سال ٧٤ و آغاز طرح توسعه حرم شاهچراغ تخريب بافت تاريخي شيراز آغاز شده است و طبق آمارهاي موجود بالغ بر ٩٠٠ پلاك تاريخي در اين بافت به بهانه اجراي پروژه‌هاي مختلف تخريب شده است و از اين تعداد بيش از ١٥ پلاك جزو بناهاي ثبت شده در فهرست آثار ملي بودند.

به گفته «مسعود منيعاتي» رييس انجمن دوستداران ميراث فرهنگي فارس «در سال‌هاي اخير در پروژه بين‌الحرمين ٣٠٧ پلاك، در پروژه نيكان ١٠٨ پلاك، در پروژه ٩ دي ١٠٣ بنا تخريب شد، خيلي راحت از كنار اين تخريب‌ها عبور مي‌كنيم، اما وقتي مطالعه مي‌كنيم متوجه مي‌شويم در اين پلاك‌هاي تخريب شده، حمام تاريخي، مدرسه، آب ابنار و بسياري بناهاي واجد ارزش ديگر هم وجود داشته و تمام بناهاي تخريب شده خانه تاريخي نبوده‌اند.»