پس از آن نیز با شعارهایی مانند «نه به پولی‌سازی»، «دانشگاه علامه، بنگاه اقتصاده»، «جریمه زورکی، دانشگاه پولکی» به رویکرد دولت و دستگاه‌های اجرایی در «خصوصی‌سازی دانشگاه» اعتراض کردند.

آنها همچنین بیانیه‌ای را در این تجمع خواندند که در آن آمده است: «در سند چشم انداز جامعه و با مشکلات ساختاری و کارکردی نهادهای اجتماعی و سیاسی، مسئولیت ناپذیری و شکنندگی مسئولین در قبال فشارها این چشم انداز را دور از دسترس می‌کند. حوادث ماه‌های اخیر مبّین تناقض‌های موجود در زیر ِپوست جامعه ایران و حاکی از این واقعیت اجتماعی است که در نبود نهادهای مدنی و عدم مسئولیت پذیری مسئولان، تنها راه انتقاد به وضع موجود، اعتراضات خیابانی است. از آن سو پاسخی که به این اتفاقات داده شد این بود که این اعتراضات توسط بیگانگان و دشمنان طراحی و هدایت شده است و در ادامه برخوردهایی قهری با معترضان و دانشجویان صورت گرفت که احکام سنگین در پی داشت. دشمن پنداشتن دانشجویان و تضعیف و تخریب آنان سیاست تازه‌ای نیست و این سیاست دستاوردی جز خیزش دانشجویان از زیر خاکسترهای خفقان در پی نداشته است. و درنهایت دانشگاه‌های اصیل اما بی‌هویت دانشجوهایی خودسانسور، سیاست‌زده، تهی از آرمان و غیرمسئول را پرورش می‌دهند.»