مدیر اداره دریایی سازمان محیط زیست هرمزگان به روزنامه «ایران» می‌گوید: «شناورهای چینی به گفته مسئولان شیلات با هدف ایجاد اشتغال به ایران آمده بودند اما حتی یک صیاد ایرانی را به استخدام درنیاورده‌اند.» او از حضور پاکستانی‌ها و هندی‌ها روی شناورهای چینی در سواحل ایران خبر می‌دهد و می‌گوید: «براساس آمارهای سازمان شیلات سال 95، چینی‌ها با 60 شناور 240 هزار تن ماهی صید کردند، در حالی که کل صید ماهیگیران استان هرمزگان در همین سال 220 هزار تن بود.» عسکری این میزان را دلیل کاهش گونه‌های ماهی در سواحل جنوبی ایران می‌داند. به گفته او همین کاهش باعث می‌شود تا ماهیگیران ایرانی برای صید ماهی و گذران زندگی به آب‌های دور بروند و در نهایت به تور دزدان سومالی بیفتند!

صیادان ایرانی صید دزدان سومالی

صیادان جنوبی وقتی از سواحل ایرانی، دست خالی برمی‌گردند، راه آب‌های دور را می‌گیرند. آب‌هایی که برخی از سومالیایی‌ها، دزدان گردنه گیر موج‌های پرخطرآنند. اما صیادان آنطور که به روزنامه ایران می‌گویند جان را کف دست می‌گذارند و با دزدان دریایی معامله می‌کنند تا قصه‌ای شروع شود که باورش سخت است. به گفته یکی از صیادان چابهاری، صاحبان لنج یا کشتی‌های ایرانی با دزدان دریایی توافق می‌کنند.
دزدان دریایی هم در قبال گرفتن مبلغ توافق شده، بخشی از دریا را به مدت معلوم، به لنج و کشتی ماهیگیران ایرانی واگذار می‌کنند. به گفته او اگر همه چیز به خوبی پیش برود، دزدان دریایی به پولشان می‌رسند، ماهیگیران ایرانی هم به صیدشان. ماهیگیری در ساحل گواتر سیستان و بلوچستان هم به روزنامه ایران می‌گوید:«دزدان سومالیایی در معامله قابل اعتمادند.» صیادان چابهاری هم در کمال تعجب همین اعتقاد را دارند. آنها می‌گویند اختلاف از آنجا شروع می‌شود که صاحب لنج یا کشتی ایرانی تصمیم می‌گیرد، بیشتر از زمان تعیین شده در دریا بماند و صید کند یا کمتر از مبلغ تعیین شده به دزدان دریایی بدهد! آنجاست که دزدان دریایی خوی واقعی خود را نشان می‌دهند و صیادان و ملوانان کشتی را به اسارت درمی‌آورند تا تلخ‌ترین قصه برای صیادان ایرانی در جایی دور رقم بخورد! داستانی که ممکن است تلخی‌اش بی‌پایان باشد و فصل بازگشت آن هرگز نوشته نشود. درست مثل قصه همه ملوان‌ها و ماهیگیرانی که از این سفر برنگشتند!