هنرمند اگر هنرمند مردمی باشد؛ برای همیشه و یا لااقل برای مدّتی در اذهان و در دل و جان مردم جا میگیرد؛ چه مزاری داشته باشد و چه نه آن مقدار استخوان مانده از انسان نیست که معجزه میکند؛ معجزه را آن ذهن های زیبا میکنند بنابر این هنرمندان بجای خرید سیاهی قبر از آخوندهای سیاهپوش؛ به سفیدی زندگی لبخند بزنند و عطر زندگی و نشاط را در دلها پراکنده بکنند سعدی و حافظ و فردوسی هم مزار بی نشانی داشتند؛ تا اینکه رضا شاه کبیر آمد و با گذاشتن سنگ یادواره؛ آنچنان عظمتی به احترام آنها گذاشت که امروزه روز بهترین و شیک ترین مزارها از آن آن قدیسان ادبیات و هنر ایران میباشند طوریکه حتی آخوندها هم جرات فکر تخریب آنها را نکردند

گزارش یا اعتراض به این نظر