دوشنبه، 1 بهمن ماه 1397 = 21-01 2019
اعتراف اتحادیه اروپا به شکست سیاست مُماشات
منصور امان
چنین می نماید که رژیم شریر جمهوری اسلامی در حال از دست دادن آخرین ریسمان نجات خود است. اتحادیه اُروپا به وسیله انتشار اخباری هماهنگ شده از منابع سوم، علایم هُشدار گونه ای مبنی بر فاصله گیری از شُرکای خود و فشار بر آنها را ارسال کرده است.
افشای جُزییاتی از نشست تنش آلود پایوران چند کشور اُروپایی با مقامهای جمهوری اسلامی توسط خبرگزاری رویترز و سپس انتشار خبر رسانه ای دیگری که از قصد اتحادیه اُروپا برای دست زدن به تحریمهای تازه علیه رژیم مُلاها اطلاع می داد، حامل پیامی به حاکمان ایران مبنی بر جابجایی در رویکرد طرفهای اُروپایی شان است.
در کادر راهکار رژیم جمهوری اسلامی برای "دور زدن تحریمها"، اتحادیه اُروپا جایگاهی کلیدی دارد. با این حال، بروکسل برای مُلاها فقط در پهنه اقتصادی و مالی نیست که اهمیت می یابد، بلکه فراتر از آن حمایت سیاسی اُروپا از رژیم ولایت فقیه در برابر مردُم مُعترض ایران، آمریکا و رقیبان منطقه ای آن در خاورمیانه است که برای "نظام" فاکتور مُهمی در ثبات سیاسی اش به حساب می آید.
خیز اُروپا برای تحریم رژیم جمهوری اسلامی به دلیل فعالیتهای موشکی و ماجراجویی منطقه ای، شکست سیاست مُماشات گرایانه ای است که تاکنون شرارتهای حاکمان ایران را با توجیه تغییر رفتار آنها از طریق گُفتُگو و تجارت زیر فرش جارو می کرد. گردانندگان جمهوری اسلامی نه تنها به درخواستهای خفیف و هُشدارهای بی پُشتوانه فرانسه، انگلیس و آلمان بی اعتنا بوده اند، بلکه با ژستی طلبکارانه، در حوزه های مورد اختلاف به جولان دادن پرداخته اند.
اُروپا پیشتر از همین سوراخ گزیده شده است؛ زمانی که کوشش می کرد با امتیازهای سیاسی و تجاری، مُلاها را راضی به دست برداشتن از ماجراجویی هسته ای خود کند و در انتها سایه پهن شده بُمب اتُم را بر سر خود دید.
ریشه رفتار خیره سرانه رژیم مُلاها با شُرکای وفادارش را باید در سیاست دوگانه قُطبهای سیاسی و اقتصادی اُروپا در برابر آن جُست. آنها از یکطرف تلاش می کنند برای رم ندادن رژیم ولایت فقیه از آوردن هر گونه فشار جدی و لمس پذیر بر آن پرهیز کنند و از طرف دیگر نگران فعالیتهای مُخرب آن هستند.
تحریمهای فلج کننده در دور پیشین، پایان یک دوره از این رویکرد ناکام بود. اُروپا اکنون بی میل و مُردد به انتهای دوره دیگری از سیاست مُماشات نزدیک شده است.
مشکل اروپا اینستکه مردمش هنوز استعمارگر و استحمارگرند و کوچکترین اهمیتی به انسانیت و مردم سایر ممالک نمیدهند تا وقتی شعله ی آتش دامن خودش را هم بگیرد در صورت دوم هم همیشه همه چیز را با دلارهای نفتی می سنجند و حقوق بشر و انسانیت فقط در کشور خودشان مصرف دارد
بخاطر همین در آلمان یکی از سرکردگان باند قاچاق مواد مخدر وآدمکش لبنانی به نام ابو چاکر را جند روز پیش دستگیر کردن و پلیس شروع به حمله به مراکز فلسطینی و لبنانی گروهایی که به ظن قوی وابسته به آدمخورهایی حاکم بر ایران هستن را شروع کرده
ایرانی ها مردمانی متفکر و با فرهنگ بودند و برای هر مشکلی راه کاری پیدا میکردند و در طول تاریخ با مثل ها و شعر ها تجربیات خود را نسل به نسل منتقل میکردند و علت اصلی قوی بودن ما در ادبیات و شعر به لحاظ و جود همسایه های بی فرهنگ و غارتگر بود و در باره حکومتهایی مثل حکومت آخوندی بهترین ضرب‌المثل همین ضرب‌المثل ترحم بر پلنگ تیز دندان ستم کاری بود بر گوسفندان آن روزی که اروپایی‌ها و مردم دنیا دهان گشاد این جماعت را با قدرت بستند روزی است که دنیا رو به ثبات و آرامش خواهد رفت
اروپا فقط دردومورد که منابع نفتی وفلزاتی ایران باشد و مورد دیگرصادرات کالاهای تولیدی به ایران حائژاهمیت بوده است که درمورد نقت ومنابع فلزی روسیه جایگزین ایران خواهد شد و همچنان صادرات کالاهای اروپائی به روسیه جایگزین ایران خواهد شد پس مورد سومی وجودندارد که ارزش درگیری و مخاصمت با امریکا را داشته باشد ایران نه صنعتی و نه تکنیکی دارد که اروپا به آن بی دریغ نیازمند باشد با فروپاشی برجام چه خواهدشد؟ اگررژیم آخوندی تمامی کویرلوت ایران را به سکوی پرتاب موشک تبدیل کند وعناصررزیم هم روزها وماه ها وسال ها همانند کره شمالی کنارموشک ها تخت خواب شان را بگذارند ولی جرات موشک پرانی به اروپا را به خودشان ندهند چه اشکالی می تواند داشته باشد کشوریکه آنقدربه به خودکفائی اسلامی رسیده است که گوشت را به هواپیمای ارتشی حمل می ک