پیرزنی را ستمی درگرفت // دست زد و عبای رهبرگرفت
گفت : رهبر آزرم تو کم دیده‌ام // وز تو همه ساله ستم دیده‌ام
پاسدار مست آمده در کوی من // زد لگدی چند فرا روی من
بی گنه از خانه برونم کشید // موی کشان بر سر کویم کشید
گفت فلان نیمه شب ای گوژپشت // بر سر کوی تو فلانرا که کشت؟ خانه من جست که خونی کجاست // ای دغل ازین بیش زبونی کجاست پاسدار بود مست که آن خون کند // عربده با پیرزنی چون کند
رطل زنان دخل ولایت برند // پیره‌زنان را به جنایت برند
آنکه درین ظلم نظر داشتست // ستر من و عدل تو برداشتست
کوفته شد سینه مجروح من // هیچ نماند از من و از روح من
گر ندهی داد من ای مکار // با تو رود روز شمار این شمار
داوری و داد نمی‌بینمت // وز ستم آزاد نمی‌بینمت
از ملکان قوت و یاری رسد // از تو به ما بین که چه خواری رسد
مال یتیمان ستدن ساز نیست // بگذر ازین غارت که سزاوار نیست

گزارش یا اعتراض به این نظر