دوشنبه، 10 دی ماه 1397 = 31-12 2018
"عملیات فریب" محسن رضايی، درسی برای اکنون
منصور امان
"عملیات فریب"، درسی برای اکنون
لاقیدی و خونسردی پاسدار محسن رضایی هنگام سُخن گفتن از یکی از فجایع جنگی رژیم جمهوری اسلامی، فقط شاهد تازه ای از نگاه و منطق غیرانسانی ای که حاکمیت براساس آن یک جنگ خونین هشت ساله را پیش برد، ارایه نکرده است. گفته های او بیش از گذشته، دربرگیرنده درسهایی برای اکنون است.
آقای رضایی، سرکرده سپاه پاسداران در دوران جنگ با عراق، یکی از خونبارترین و پُرتلفات ترین عملیاتهای شکست خورده در این جنگ را ترفند خود حُکومت برای "فریب دُشمن" خوانده است. آنچه که وی با سرخوشی "فریب" بدان فخر فروخته، کُشتار هزاران تن از جوانان کشور و زخمی شدن شُماری بیشتر در یک ماجراجویی نظامی از پیش لو رفته است. "کربلای ۴" آقایان رفسنجانی و رضایی در سواحل اروند رود و بیابانهای ابولخصیب پایان مرگبار خود را نیافت، بلکه در زندگی آکنده از رنج و اشک ده ها هزار مادر و پدر و مرگ روزانه و تدریجی قُربانیان زنده آن که آثارش را بر تن و روان حمل می کنند، همچنان ادامه دارد.
با در نظر گرفتن این زمینه، مُهم نیست که گُفته پاسدار رضایی حقیقت یا ماله کشی حقیقت است؛ هر کدام که باشد، تغییری در واقعی بودن نتیجه و پیامدهای "کربلای۴" نمی دهد. "نظام" برای تصرُف بصره به هر قیمت خیز برداشته بود و بهای آن را از مردُم ایران و فرزندان آنها که با تبلیغات ریاکارانه مذهبی یا اجبار حُکومتی و سربازگیری به کشتارگاه فرستاده شده بودند، تلکه کرد.
عملیات "حق مُسلم هسته ای"، عملیات "مُدافعان حرم" و عملیات تصرُف "عُمق استراتژیک" با همین پیش شرط به جلو رانده شده است. همچون "کربلای۴"، اینجا نیز آنچه که بر سر "زیردستان" می آید و زندگی و سرنوشت آنها در مُحاسبات برنامه ریزان و نقشه کشهای رژیم ولایت فقیه جایی ندارد. اگر در ساحل تحریکات موشکی و بیابان تجاوزگری منطقه ای، تحریمهای سخت و مرگبار به کمین نشسته، برای آقای رضایی و همگنان اهمیتی ندارد؛ برای آنها ادامه یافتن سیاستی مُهم است که هوسها و سوداها شان را برآورده ساخته و آنها بر اریکه قُدرت و ثروت نگه می دارد.
رهبران رژیم ولایت فقیه می توانند با خونسردی تمام هزاران تن را یکشبه به کام مرگ بفرستند یا جامعه ای را با بی پروایی محض به چاه تحریم و تنگدستی، گُرسنگی و سیه روزی بیافکنند. چه، آنها تاکنون نگران پاسُخگویی یا کوچک شدن لُقمه هایی که به دهان سیری ناپذیر خود می گذارند نبوده اند. از همین روست که "نظام" سرخوشانه جنگی دیگر را دامن زده، دربهای قصابخانه "عملیات فریب" را باز نگه داشته و این بار با لگدمال کردن معیشت و کرامت مردُم ایران، هزار هزار از آنها قُربانی می گیرد.
سخنان پاسدار محسن رضایی همزمان می تواند درس عبرتی برای ابواب جمعی حُکومت و مُزدوران و مامورانی باشد که به سفارش و دستور آن به سرکوبی مردُم مُعترض می روند. آنها در چشم سرکردگان شان بازیچه های بی مقداری بیش نیستند که می توان به عُنوان طُعمه استفاده کرد یا در نقش ادوات جنگی روی میدان مین جامعه فرستاد. آنها اولین کسانی هستند که به این یا آن صورت هزینه را خواهند پرداخت.
تاریخ شاهد هست که خمینی این جنگ به راه انداخت که ازین میدان جنگ پاسدار و بسیج و حزب اله لبنان بسازد در اواخر خمینی امیدوار بود که پاسداران یک حماسه جنگی انجام بدهند و خاکی از عراق تسخیر کنند تا مثل ارتش محبوبیتی بین ملت بدست اورند بعد ازینکه همه عملیتشان در جنوب با شکست و فاجعه اور بود رفتن شمال و با کمک یک سری کردهای نادان و خاین شهرک حلبچه را تسخیر کردند که صدام هم نامردی نکرد هزاران پاسداران در حلبچه را با موشکهای شیمیایی گشت رژیم برای سرپوش گذاشتن این فاجعه ۴۸ ساعت ان منطقعه را ممنوع ورود اعلام کرد و نگذاشت هیج خبرنگاری وارد ان منطقه بشوند در قسمت دیپلماسی در قطعنامه ۵۹۸ صدام خواهان غرامت مالی از ایران شد چون مدارکی داشت که مقصر شروع جنگ را خمینی میدانست سازمان ملل قرار بود گروهی بفرستد تا مقصر اصلی جنگ مشخص شود خمینی قطعنامه ۵۹۸ را با ان شرایط قبول نکرد یک سال طول کشید جواد ظریف توانست قطعنامه ۵۹۸ را طوری تنظیم کند که بحث کی جنگ شروع کرده توش نباشد و این حرف که خمینی گفت جام زهر خوردم از ان دروغهای اخوندی هست که دقیقا میدانست چی دارد میکند
اگر به تاریخ جنگ نگاهی بندازیم در زمستان سال ۶۵ ایران دو عملیات بزرگ انجام داد که به اصطلاح تکلیف جنگ رو یکسره کند، علمیات کربلای ۴ و کربلای ۵، در کربلای پنج که به مدت زمان کوتاهی از عملیات شکست خورده قبلی انجام شد، قوای ایرانی ماکزیم زور خود را زدند تا بر نیروهای عراقی غلبه کنند که نشد در این دو عملیات پرتلفات در حقیقت کمر قوای ایران شکست و دیگر ایران نتوانست تا پایان جنگ حتی یک عملیات بزرگ انجام دهد بعد از این تاریخ سایر عملیاتها،محدود، منطقه ای و ایذایی شد که نشان از تحلیل رفتن قوای ایران داشت
پاک نهاد ترین فرزندان ایران زمین برای حفظ اب وخاک میهن وناموس وشرف این ملت (که اکثریت انان هم از محروم ترین این مردم بودند) شجاعانه با تقدیم جانشان سفر کردند وافسوس غافل بودند ازمکر وحیله وریا و فرماندهان وحاکمانی که فقط برای حفظ حکومت ننگینشان خوداین جنگ بیهوده را ساختند وهیچکدام ازفرزندان واقوام وقوم قبیله اشان در جبهه وجنگ نبودند وامروزهم فرزندان ودختران وناموس این حاکمان با غارت وچپاول نان سفره این مردم گرسنه در اغوش دشمن به عیش وعشرت مشغولند وهمان دشمنان عراقی دیروز شده اند حاکمان امروز لازمه ما با ارتباط واطلاع رسانی دریابند که دشمن واقعی این ملت کیست و صف جوانان ایران را( پاسداران وبسیجی و )از این دشمنان در لباس دوست جدا کنیم برای نجات ورهایی این ملت که نمایان است
در زمان جنگ جهانی دوم وقتی هیتلر لهستان را اشغال کرد فکر میکرد که دیگر کشورهای کوچک اروپا شاید بجز رومانی تسخیرشان زیاد سخت نباشد و کار را تمام شده نامید غافل از اینکه انگلستان این رفتار را به نشانه اعلام جنگ به خودش تفسیر کرد و به آلمان اعلام جنگ داد و هیتلر که ناباورانه اعتراض میکرد گفت به آنها چه مربوط است! نه محسن رضائی و نه خمینی و نه دیگر سران نفهم جمهوری اسلامی در آن زمان نفهمیدند که دنیا به جمهوری اسلامی اجازه نخواهد داد تا عراق را تسخیر کند ولی این عاقبت مردمی است که نا آگاهانه کشور خود را به دست تلاتم طوفان سهمگینی سپردند و یک شاه باهوش و زرنگ را که قرارداد الجزایر را امضا کرده بود با یک مشت آخوند ضد ایرانی عوض کردند