ظلم

نسل من آتش گرفت و سوخت با بنیان ظلم
تیز شد از هستی و دارائیم دندان ظلم
چون فرشته رفت دیو آمد به منبر تکه زد
لوح جهل آویختند بر سر در دیوان ظلم
لاله های سرخ له شد زیر پای اهرمن
دفن شد آزادگی و عشق با دستان ظلم
اهرمن علم و هنر را در قل زنجیر کرد
ننگ استبداد باشد درد بی درمان ظلم
همچو ریمآهن بسود اهریمن بیدادگر
هستی ما را به پتکِ کینه بر سندان ظلم
راه تغییر و تعالی رنگ ویرانی گرفت
تا عدالت را بنا کردند در زندان ظلم
دین ومذهب در نهایت قلب تر از قبل شد
تا خزف جای گهر بنشست در دکان ظلم
حالیا دستان ما باید گشاید این گره
مشت ما باید که درهم بشکند امکان ظلم
زیر بار زور رفتن یاوریِ ظالم است
سر بپیچان تا نباشی یار و پشتیبان ظلم
وقت بیداری رسیده هموطن بیدار شو
تا بسوزانیم ما بنیان اربابان ظلم
ما گذشتیم از چهل سال سیاه دردناک
صد هزاران جان هدر داد

گزارش یا اعتراض به این نظر