او که ۶ ماه پیش وارد فرانسه شده بود از حدود یک ماه قبل بی‌خانمان شده بود. او از آن زمان در اردوگاه بی‌خانمان‌های پارک گلسی و زیر چادر زندگی می کرد.

یکی از آشنایان حبیب که او نیز در این پارک در چادر زندگی می کند گفت: «برای رفتن به توالت بیدار شدم و در این لحظه بود که دیدم او خودش را از درخت آویزان کرده است.»

در پی این حادثه آنچه در میان جمع ۵۰ نفره‌ بی‌خانمان‌های فرانسوی، گینه‌ای و رومانیایی که در این پارک زندگی می کنند، قابل مشاهده است، اندوه و خشم جمعی است. آنها خود را سرزنش می کنند که چرا نتوانسته‌اند زودتر از شکنندگی و یاس او باخبر شوند.

ادسون لفتور ۳۳ ساله، یکی از بی‌خانمان‌های این پارک می گوید :«ما که خودمان در خیابان زندگی می کنیم و هیچ تجربه‌ای برای کمک اجتماعی‌ نداریم، به او کمک کردیم، به او غذا دادیم و در چادرمان جایی برای خوابیدن به او دادیم، تمام چیزهایی که دولت برای او انجام نداد.»

ادسون لفتور می گوید که این «دولت است که او را کشته است و ما نمی خواهیم که مرگ او نادیده گرفته شود.»

جوزف یکی دیگر از ساکنان بی‌خانمان این پارک می گوید که او «حتی یک یورو برای خرید غذا یا آب نداشت. او ۱۵۰ بار به شماره ۱۱۵ که برای کمک‌های اضطراری است زنگ زده بود اما آنها هیچ کمکی به او نکردند.»

به گزارش یورونیوز، بیش از ۲۰۰ چادر که محل زندگی افراد بی‌خانمان است در شهر استراسبورگ برپاست و مقامات شهر می گویند که نداشتن امکانات و عدم پاسخ مناسب دولت به آنها اجازه نمی دهد که بتوانند که برای تمام این افراد محل اقامتی فراهم شود.

با این حال ساکنان پارک گلسی می گویند این توضیح به هیچ وجه قابل قبول نیست.

در پی خودکشی این جوان افغان، چندین انجمن در برابر ایستگاه قطار تجمعی اعتراضی برپا کردند. آنها می‌گویند که هدفشان این است که مرگ حبیب فراموش نشود و از این دست اتفاقات دیگر تکرار نشود.