خبرگزاری هرانا – زندان قرچک ورامین (ندامتگاه شهرری) ویژه زنان و دارای یازده بند است. متهمان و محکومان از همه نوع در این زندان به سر می‌برند، متهمان و زندانیان سیاسی نیز بدون رعایت اصل تفکیک جرایم به منظور فشار بیشتر به این زندان منتقل شده‌اند.

نبود امکانات اولیه رفاهی، پزشکی و بهداشتی، عدم اعزام‌های پزشکی و تراکم بالای زندانیان موجب بروز مشکلات عدیده شده است. کیفیت بسیار بد غذای زندان، شیوع و توزیع مواد مخدر، نگهداری زندانیان مبتلا به بیماری‌های واگیردار در کنار سایر زندانیان و همچنین تجاوز و بی‌توجهی مسئولین زندان نسبت به این امر نیز مشکلات را دو چندان کرده است. گزارش پیش رو به وضعیت و اتهامات ۹ زن متهم و زندانی سیاسی که در حال حاضر در این زندان نگهداری می‌شوند، اختصاص دارد. این گزارش همچنین به شرح وضعیت زنانی پرداخته است که در جریان اعتراضات سراسری آبان بازداشت شده و از آن زمان تاکنون در سالنی مجزا در بندی خاص در این زندان نگهداری شده و مراحل بازجویی خود را می‌گذرانند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، هم اکنون دست‌کم ۹ متهم و زندانی سیاسی بدون رعایت اصل تفکیک جرایم و محروم از امکانات اولیه در زندان قرچک ورامین بسر می‌برند.

در این خصوص می‌توان به برخی از مشکلات همچون کمبود امکانات پزشکی و دارو در این زندان نیز اشاره کرد. همچنین زندانیان از رسیدگی‌های پزشکی، دندانپزشکی، انجام آزمایشات، چک‌آپ و بیماری های هورمونی که شایع‌ترین بیماری در بین زنان زندانی است، محروم هستند و در صورت نیاز نیز به درمانگاه یا بیمارستان اعزام نمی‌شوند.

شماری از زندانیان محبوس در این زندان به اچ آی وی، هپاتیت و یا سل مبتلا هستند. این زندانیان بدون تفکیک و بدون رسیدگی پزشکی و دریافت دارو در زندان به سر می‌برند و بیماری آنها به صورت مداوم در حال پیشرفت است.
یک منبع نزدیک به خانواده یکی از زندانیان محبوس در این خصوص به هرانا گفت: “بیش از ۱۳۰ زندانی مبتلا به ایدز یا هپاتیت در بندهای مختلف زندان قرچک با جرائم عمومی نگهداری می‌شوند. این زندانیان اغلب به دلیل جرایمی از جمله “فساد و فحشا و یا جرائم مرتبط با موارد مخدر” در زندان بسر می‌برند. این زندانیان اغلب طی درگیری با سایر زندانیان آنها را تهدید می‌کنند. به عنوان مثال در مواردی زندانیان مبتلا به ایدز پس از درگیری با ابزار نوک‌تیز همچون درب کنسرو دست و پای خود را زخمی می‌کنند و سپس با بدن خونی یا جسم تیز آلوده به خون، دیگر زندانیان را تهدید به ضربه زدن و انتقال ویروس می‌کنند. زندانیان دیگر نیز از ترس مبتلا شدن به حمام یا توالت‌ها پناه می‌برند و یا از درگیری با آنها پرهیز می‌کنند. در مواردی هم زندانیان از رئیس بهداری خواسته‌اند دستور دهد زندانیان مبتلا به ایدز و هپاتیت را به بندی جداگانه منتقل کنند؛ اما رئیس بهداری در پاسخ به آنها گفته این بیماری‌ها به هیچ وجه قابل سرایت به دیگری نیستند و در همه جای دنیا زندانیان مبتلا به این بیماری‌ها با دیگر زندانیان در یک بند نگهداری می‌شوند!”.

یک منبع مطلع دیگر نیز در این رابطه به هرانا گفت: “مسئولان زندان قرچک از چند ماه پیش قرنطینه زندان را تعطیل کرده‌اند و زندانیان تازه وارد بدون تست‌های درمانی ایدز، هپاتیت و بیماری‌های واگیردار وارد بندها می‌شوند. در صورتی که تستی انجام شود هم چند روز پس از ورود زندانی به بند او را به بهداری زندان می‌برد؛ اما در هر دو صورت مثبت یا منفی بودن تست مجددا زندانی را به بند منتقل می‌کنند. بارها زندانیان به مسئولان زندان به خصوص مهدی محمدی رئیس زندان و مسئولان دیگر زندان مانند خانم‌ها سکینه شاه علی، زهرا میرزایی و مریم میرزایی درباره نبود قرنطینه هشدار دادند اما هیچ توجهی به خواسته زندانیان نشده است”.

یک زندانی دیگر که به تازگی از زندان قرچک آزاد شده است، از حضور ۶ زندانی زن مبتلا به گال در این زندان خبر داد و به هرانا گفت: “زندانیان ساکن در یکی از بندهای مشاوره بارها از مسئولان زندان خواستند تا نسبت به نگهداری این شش زندانی در محلی جدا از سایر زندانیان اقدام کنند. گال به شدت مسری است و از راه تماس مستقیم پوستی می‌تواند به سایر زندانیان منتقل شود. زندانیان به مسئولان هشدار داده‌اند گال می‌تواند از طریق دست دادن با زندانی مبتلا و یا استفاده از ملحفه آلوده به این انگل و حتی تماس لباس با لباس زندانی مبتلا منتقل شود. با این حال مسئولان زندان به این خواسته زندانیان بی‌توجه بوده و به آنها گفتند بیماری گال قابل انتقال به دیگری نخواهد بود.

غذای زندان از کیفیت بسیار پایینی برخوردار است و اقلام موجود در فروشگاه زندان نیز با کیفیتی پایین به دو یا چند برابر قیمت بازار عرضه می‌شود. به علاوه در اکثر غذاهای زندان مواد غذایی و افزودنی‌های ناشناخته‌ای وجود دارد که باعث ترش شدن مضاعف غذا می‌شود. به دلیل اسیدی بودن زیاد، این غذاها می‌تواند باعث بروز بیماری‌های هورمونی و انواع دیگری از آسیب شوند. برای تامین پروتئین نیز در غذای زندان کنجاله (سویای دامی) جایگزین سایر مواد اولیه شده است.

در هر بند حداکثر ۱۲ سرویس بهداشتی و ۱۰ حمام وجود دارد که با توجه به وجود زندانی بیش از حد ظرفیت همواره زندانیان دچار مشکلات هستند. با این حال اغلب سرویس‌های بهداشتی و حمام‌ها به دلیل خرابی تاسیسات قابل استفاده نیستند و در بسیاری از سرویس‌ها نیز آب نیست. نظافت زندان برعهده زندانیان است اما مواد شوینده ماهانه ای که در اختیارشان قرار می‌گیرد کفاف یک ماه را نمی‌دهد و در روزهای ابتدایی ماه به پایان می‌رسد. حتی جیره کیسه زباله زندان نیز از حد موردنیاز بسیار کمتر است که خود موجب انباشت زباله در سرویس‌های بهداشتی شده است. همچنین زندانیان شاغل در بخش خدمات زندان از داشتن دستکش نیز محروم هستند. نبود امکانات بهداشتی، شیوع بیماری‌های عفونی و پوستی در زندان و عدم رعایت اصول بهداشتی بسیاری را مبتلا به این بیماری‌ها کرده است.
تنها نیمی از هر سالن به بخاری مجهز است که موجب رفت و آمد زندانیان با پتو در بند می‌شود و در برابر شکایت زندانیان تنها به آنها توصیه می‌شود که لباس‌های گرم‌تری بپوشند. اما تهیه لباس در زندان نیز خود مساله دیگری است. تمامی اقلام داخل فروشگاه زندان با قیمتی چند برابر قیمت اصلی به فروش می‌رسد، پوشاک از جمله اقلامی است که ورود آن به داخل زندان ممنوع شده و زندانیان بالاجبار آن را با کیفیت بسیار پایین و با قیمت بسیار بالا باید از فروشگاه زندان تهیه کنند. در مواردی که افراد به دلیل سرمای هوا مجبور به بافتن لباس برای خود شده‌اند نیز، کلاف کاموا را به قیمتی چند برابر بیرون خریداری می‌کنند. علیرغم اینکه زندان موظف است پتوی زندانیان را تامین کند با این حال تهیه بالشت و پتو را به عهده خود زندانی از محل فروشگاه زندان واگذار کرده‌اند. قیمت یک عدد بالشت بی‌کیفیت درجه ۳ در فروشگاه زندان حدود ۳۵ هزار تومان است.

زندانیان شاغل در آشپزخانه زندان که حدود ۱۵ نفر برآورد می‌شوند نیز از ساعت ۷ صبح تا ۷ عصر مشغول به کار هستند. این زندانیان طبق قانون باید در ازای کار خود مزد دریافت کنند؛ در حالی که به آنها گفته شده ماهیانه حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان به عنوان مزد دریافت می‌کنند، اما تنها برخی از آنها طی شش ماه گذشته بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار تومان در مجموع دریافتی داشته‌اند. این زندانیان از لباس کار مناسبی برخوردار نیستند، تنها یک مانتوی سفید به آنها داده می شود که آن هم به دلیل عدم کیفیت لازم پس از چندبار شست‌وشو قابل استفاده نخواهد بود. زندانیان مجبور هستند از لباس‌های شخصی خود در زمان کار استفاده کنند که آن هم به دلیل فضای کار منجر به فرسودگی و پارگی سریع لباس‌هایشان می‌شود. مسئولان زندان تنها در مواقعی که کسی به عنوان بازرس به زندان برود، مقنعه‌هایی متحدالشکل به زندانیان شاغل در آشپزخانه می‌دهند.

زندانیان شاغل در این زندان در ازای کار سخت و به ویژه کار بسیار سنگین در آشپزخانه زندان تنها زمان تماس تلفنی و یا سیگار دریافت می‌کنند. در نبود سیستم کارآمد مدیریتی، زندانیان با پرداخت نفری ۱۵۰۰ تومان به زندانیان شاغل در بند، به گذران زندگی آنها کمک می‌کنند.

بنا بر گزارش‌های پیشین هرانا و اطلاعات کسانی که مدتی را در این زندان گذرانده‌اند، آمار زندان قرچک ورامین بیشتر از ظرفیت موجود زندان و حدود ۱۴۰۰ نفر است، در هر بند ۱۲۰ تا ۳۰۰ زندانی نگهداری می‌شوند؛ در صورتی که ظرفیت این بندها کمتر از ۱۰۰ زندانی است و زندانیان به دلیل عدم وجود تهویه غالبا از هوای تازه و سالم نیز محروم هستند. سیستم تهویه هر بند در سرویس بهداشتی قرار دارد که به هیچ عنوان پاسخگوی جمعیت بالای بند نیست. در این شرایط در صورت کشیدن سیگار در سرویس بهداشتی، دود سیگار با فشار هوا به سالن زندان وارد می‌شود.

هر بند دارای ده کابین است و در هر کابین چهار تخت سه طبقه وجود دارد که خود حاکی از تراکم بالا در بندها است. کمبود فضا در این زندانی باعث شده است که بسیاری از زندانیان از داشتن تخت محروم بوده و به ناچار “کف خواب” شوند.

مضاف بر مشکلات همیشگی این زندان در مساله آب، از روز چهارشنبه ۱۱ دی ماه تا امروز، آب گرم کاملا قطع شده است. پیشتر در حالت معمول نیز آب گرم روزانه فقط یک ساعت صبح و یک ساعت شب قابل استفاده بود. در ساعات دیگر روز صرفا با آب سرد امکان استحمام وجود دارد. با توجه به تصفیه نبودن آب زندان که از چاه تامین می‌شود نه تنها این آب قابل نوشیدن نیست بلکه به جهت آلوده بودن در استحمام نیز باعث بروز بسیاری بیماری‌های مخصوص زنان علی‌الخصوص در دوران پریود (قاعدگی) می‌شود. در برخی از ساعات روز همین آب نیز قطع می‌شود و سطح فاضلاب بالا می‌آید. از این رو زندانیان جهت تامین آب نوشیدنی بالاجبار باید آب را از فروشگاه زندان با قیمت بسیار بالاتر از قیمت اصلی خریداری کنند. گفته می‌شود باکس بطری آب بزرگ در داخل فروشگاه به مبلغ ۲۵ هزار تومان به فروش می‌رسد.

حمام در این زندان به صورت اتاقک‌های کوچک بدون سقف رو به روی هواخوری بندها ساخته شده است. این امر در فصول سرد سال موجب هجوم هوای سرد به حمام می‌شود که هوای سرم، نبود آب گرم و فشار پایین آب موجب شیوع سرماخوردگی و در مواردی ذات الریه در میان ساکنین این زندان شده است.

زمان بندی تلفن نیز بر عهده مسئولین زندان نیست که این امر خود باعث افزایش قیمت‌ها در بازار سیاه خرید و فروش زمان تلفن بین زندانیان شده است. به علاوه با توجه به تعویض تلفن‌های زندان در روزهای اخیر امکان برقراری تماس تلفنی با حفاظت زندان و شکایت از کمبودها نیز از زندانیان سلب شده است. این بدان معناست که برای برقراری یک تماس تلفنی با بخش داخلی زندان، هر فرد می‌بایست با کمک خانواده خود از طریق انتقال تماس با مسئولین مربوطه تماس بگیرد. البته این تماس‌ها نیز در اغلب موارد بدون تاثیر بوده و حتی ممکن است تماس‌ها بدون پاسخ بمانند.

ملاقات زندانیان تنها پانزده دقیقه به صورت کابینی است و برای درخواست ملاقات حضوری باید حداقل دو ماه از ورود فرد به زندان گذشته باشد. در صورت موافقت مسئولان زندان نیز ملاقات در حضور ماموران زندان صورت گفته و اعضای خانواده حق نشستن در کنار زندانی و یا در آغوش کشیدن او را ندارند. ملاقات کنندگان در بدو ورود بازرسی بدنی شده و کفش آنها نیز گرفته می‌شود.

در این زندان مادرانی همراه با نوزادان خود به سر می برند، نبود رژیم غذایی مناسب مادر و کودک، عدم دسترسی به پوشاک مناسب کودک و غیربهداشتی بودن محیط از جمله دیگر مشکلات قابل اشاره مادران زندانی است.

برای درک بهتر نامناسب بودن محیط زندان برای نوزادان کافی است اشاره شود، در بهمن ماه سال گذشته در جریان برخورد خشونت آمیز گارد زندان با تعدادی از زندانیان زن در زندان قرچک ورامین و پرتاب گاز اشک آور به درون بند، یک نوزاد بیست روزه که همراه با مادرش در زندان بسر می‌برد، جان خود را از دست داد. ریشه این تنش به موارد مختلفی از جمله اعتراض عده‌ای از زندانیان به اینکه نامشان در فهرست عفو ۲۲ بهمن نبوده، همینطور محرومیت‌های پزشکی و مشکلات درون بندها برمی‌گشت.

بخش مددکاری زندان عملا غیرفعال است و زندانیان راهی برای پیگیری حقوقی مطالبات خود از درون زندان ندارند، بعنوان مثال یک منبع مطلع به هرانا گفت: “یکی از زندانیان به نام سیمین خسروی، طی هفته گذشته در اعتراض به عدم رسیدگی به پرونده و بلاتکلیفی طولانی مدت خود در زندان اقدام به دوختن لب‌های خود کرد. خانم خسروی حدود ۷ ماه پیش نامه‌هایی مبنی بر خواسته رسیدگی به وضعیت خود و پایان بلاتکلیفی به مسئولان قضایی نوشته و زمانی که متوجه می‌شود نامه‌های حتی از زندان خارج هم نشده‌اند اقدام به دوختن لب‌هایش کرد. این زندانی نهایتا پس از سه روز با وعده مساعد مسئولان مینی بر رسیدگی به خواسته‌های لب‌های خود را باز کرده و به مسئولان زندان گفته در صورت عملی نشدن وعده‌ها مجددا اقدام به دوختن لب‌ها و اعتصاب غذا خواهد کرد”.

از سوی دیگر گزارش می شود صادق دلداده، قاضی ناظر بر شعبه ۱ واحد اجرای احکام دادسرای شهریار که مرتبط با پرونده بسیاری از زندانیان جرائم عمومی زندان قرچک است، با زندانیان برخورد نامناسبی دارد و زندانیان محبوس در این بند مدعی هستند که وی بارها در دادگاه و در زمان حضور در زندان به آنها توهین کرده یا آنها را تهدید کرده است. به گفته برخی از زندانیان، پیش از او نیز آقای اختیاری که دایره جنائی دادگستری مشغول به کار است بارها زندانیان را مورد تحقیر و تهدید قرار داده و در مواردی حتی اقدام به هل دادن زندانیان کرده بود.

به علاوه بنا بر گزارش‌های متعدد، تجاوز جنسی غالبا از سوی زندانیان قدیمی‌تر و با جرایم خشن نسبت به زندانیان جوان‌تر صورت می‌گیرد که این امر نیز بدون هیچ توجهی از سوی مسئولین زندان همچنان ادامه دارد. بنا به روایات برخی از زندانیان سیاسی پیشین در این زندان، سطح خشونت در برخی بندها تا حدی است که رئیس و مامورین زندان نیز از رفت و آمد به آن بندها اجتناب می‌کنند.

زندانیان عقیدتی که تجربه حضور در این زندان را داشته اند از جمله منیره عربشاهی و آتنا دائمی، طی نامه های جداگانه ای نسبت به مشاهدات خود در این زندان به خصوص مسئله وجود بهره کشی جنسی و تجاوز در این محل شهادت داده اند.

با در نظر گرفتن شرایط غیرانسانی حاکم بر زندان قرچک ورامین، در ادامه به وضعیت و اتهامات ۹ تن از متهمان و زندانیان سیاسی و عقیدتی در این پرداخته شده است:

۱. گلرخ ابراهیمی ایرایی
گلرخ ابراهیمی ایرایی در تاریخ ۱۵ شهریور سال ۹۳ به همراه همسرش آرش صادقی بازداشت و پس از دو روز نگهداری در خانه امن سپاه و همچنین ۲۰ روز بازداشت در بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند ۲ الف زندان اوین با تودیع قرار وثیقه ۸۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شد. خانم ایرایی از سوم آبان ماه سال ۹۵ همزمان با آرش صادقی در حال تحمل محکومیت حبس خود به دلیل فعالیت های مدنی در زندان اوین بود در تاریخ ۱۹ فروردین ۹۸ با پایان دوران محکومیت از بابت پرونده پیشین و با تودیع قرار از بابت پرونده جدید از زندان آزاد شد.

گلرخ ایرایی در حالی که دوران محکومیت پیشین خود را در بند زنان زندان اوین سپری می‌کرد، به همراه آتنا دائمی با گشایش پرونده دیگری مواجه و نهایتا توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ۳ سال و ۷ ماه حبس تعزیری محکوم شد. دادگاه همچنین علاوه بر این هر یک این دو شهروند را به ۲ سال محرومیت از عضویت در گروه ها و احزاب محکوم کرد. این حکم مدتی بعد در مرحله تجدید نظر بدون تشکیل جلسه دادگاه عینا تائید و به آنان ابلاغ شد. به گفته وکلای مدافع آنها و بر اساس حکم صادره با اعمال ماده ۱۳۴ مدت ۲ سال و ۱ ماه از این حبس برای هر یک از آنها قابل اجرا خواهد بود.

گلرخ ابراهیمی ایرایی در تاریخ ۱۸ آبان ماه امسال توسط ۱۰ مامور امنیتی در منزل خود در تهران بدون ارائه حکم قضائی بازداشت شده و به شعبه یک واحد اجرای احکام دادسرای اوین منتقل شده و به دستور قاضی محمد برائه رئیس این شعبه باید به بند زنان زندان اوین منتقل می‌شد. رای این شعبه با مخالفت غلامرضا ضیائی رئیس زندان اوین مواجه شده و به عنوان رئیس زندان از پذیرش خانم ایرایی در زندان اوین امتناع کرده است. در نهایت با درخواست غلامرضا ضیائی و به دستور امین وزیری، دادیار ناظر بر زندانیان سیاسی در زندان اوین، گلرخ ایرایی پس از یک روز بلاتکلیفی و بر خلاف قوانین، پس از تفتیش منزلش در تهران به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

خانم ایرایی هم‌اکنون در بند مشاوره ۱ زندان قرچک ورامین بسر می‌برد.

۲. مرجان داوری
مرجان داوری در تاریخ دوم مهرماه سال ۹۴ در مهرشهر کرج در منزل پدری خود بازداشت شد. یک هفته در بازداشتگاه رجایی شهر نگهداری و سپس به بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. خانم داوری در تاریخ ۱۳ دی ماه ۹۴ با پایان مراحل بازجویی به بند زنان زندان اوین منتقل شد. وی که فارغ‌التحصیل رشته گرافیک دانشکده هنر- دانشگاه الزهرا تهران، مترجم کتب علوم باطنی و الهی و اشراقیون و یکی از محققان موسسه مطالعات و تحقیقات متافیزیک راه معرفت است در مهرماه ۱۳۹۴با تعطیلی و بازداشت مسئولان موسسه راه معرفت، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به اتهام افساد فی الارض، رابطه نامشروع، اجتماع و تبانی علیه نظام، عضویت در فرقه عرفانی اکنکار، به همراه کریم زرگر، دیگر متهم پرونده از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی به اعدام محکوم شد. همزمان با ابلاغ این حکم مرجان داوری از بند زنان زندان اوین به زندان زنان شهرری (قرچک ورامین) منتقل شد.

این حکم پس از دو بار نقض توسط دیوان عالی کشور به جهت بررسی به هیئت عمومی دیوان ارجاع داده شده بود که در آذرماه امسال توسط هیئت عمومی دیوان عالی کشور بار دیگر نقض و جهت محاکمه مجدد به شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران به عنوان شعبه هم عرض ارجاع داده شد. جلسه دادگاه خانم داوری در تاریخ ۲۱ دی ماه امسال در این شعبه دادگاه برگزار شد.

خانم داوری هم‌اکنون در بند مشاوره ۱ زندان قرچک ورامین بسر می‌برد.

۳. رها احمدی
رها احمدی در تاریخ ۱۳ مردادماه ۹۸ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بازداشتگاه وزرا منتقل شد. خانم احمدی اواخر مرداد ماه امسال پس از یک هفته بازداشت به زندان قرچک ورامین منتقل شد. وی توسط شعبه ۳ دادسرای اوین تحت عناوین “اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور، تبلیغ علیه نظام، همکاری با دول متخاصم و اشاعه فساد و فحشا” مورد تفهیم اتهام قرار گرفته بود. همچنین برای خانم احمدی قرار بازداشت ۲ ماهه صادر شده و علیرغم صدور قرار وثیقه ۶۰۰ میلیون تومانی با تودیع این قرار موافقت نشد.

نهایتا رها احمدی آذرماه امسال از بابت اتهام “اجتماع و تبانی” به ۲ سال حبس تعزیری محکوم شد. جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات وی به همراه ۶ فعال مدنی دیگر در تاریخ ۱۹ آبان ماه ۹۸، در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران برگزار شده بود. در این جلسه دادگاه که به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی برگزار شد، آخرین دفاع از متهمان اخذ شده بود. پیشتر ویدیویی از خانم احمدی در خصوص گل دادن به مردم در مترو و گفتگو با مردم منتشر شده بود.

خانم احمدی هم‌اکنون در بند ۵ زندان قرچک ورامین بسر می‌برد.

۴. لیلا میرغفاری
لیلا (خدیجه) میرغفاری، فعال مدنی در اوایل مهرماه امسال توسط نیروهای امنیتی بازداشت و اواسط مهرماه به زندان قرچک ورامین منتقل شده بود. خانم میرغفاری از بابت اتهام “اجتماع و تبانی” به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شده است. جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات وی به همراه ۶ فعال مدنی دیگر در تاریخ ۱۹ آبان ماه ۹۸، در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران برگزار شده بود. در این جلسه دادگاه که به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی برگزار شد، آخرین دفاع از متهمان اخذ شده بود.

در پرونده پیشین وی در تیرماه امسال حکم نهایی پرونده ۱۸ فعال مدنی از جمله لیلا میرغفاری به آنها ابلاغ شده بود. بر اساس این حکم دادگاه بدوی مبنی بر محکومیت وی به ۹۱ روز حبس، تائید و به مدت ۳ سال به حالت تعلیق در آمده بود. جلسه دادگاه تجدیدنظر این فعالین مدنی در تاریخ ۱۸ اردیبهشت‌ماه سال جاری بدون حضور اکثر متهمین در شعبه ۳۶ دادگاه انقلاب برگزار شده بود.

لیلا میرغفاری در سال ۹۷ نیز توسط دادگاه مجتمع قضایی ارشاد در ارتباط با حمایت از مخالفان حجاب اجباری به پرداخت جریمه نقدی به مبلغ ۳۲ میلیون و دویست هزار ریال معادل ( ۳ میلیون و دویست و بیست هزار تومان) محکوم شده بود. خانم میرغفاری در پی صدور این حکم در تاریخ ۱۰ مهرماه ۹۷ بازداشت و پس از یک روز نهایتاً با قرار کفالت آزاد شد. این حکم نیز در تاریخ ۳۱ اردیبهشت ۹۸، با پرداخت جزای نقدی توسط لیلا میرغفاری به اجرا درآمد.

خانم میر غفاری هم‌اکنون در بند ۵ زندان قرچک ورامین بسر می‌برد.

۵. ماری محمدی
ماری (فاطمه) محمدی، زندانی سیاسی سابق، شب یکشنبه ۲۲ دی ماه ۱۳۹۸، در جریان اعتراضات سراسری دی ماه امسال، حوالی میدان آزادی تهران بازداشت و به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

تا لحظه تنظیم این گزارش از اتهامات مطروحه علیه وی اطلاعی در دست نیست.

پس از ساقط کردن هواپیمای مسافربری تهران – کیف، بر فراز آسمان استان تهران توسط نیروهای مسلح ایران، طی چند روز تجمعاتی در یادبود جانباختگان واقعه در چند شهر کشور برگزار شد. در پی این تجمعات شماری از تجمع کنندگان بازداشت شدند.

فاطمه (ماری) محمدی، زندانی سیاسی سابق و نوکیش مسیحی سابقه بازداشت و محکومیت دارد.

او پیشتر در تاریخ ۱۸ فروردین ۱۳۹۷ جهت محاکمه در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی احمدزاده حاضر و به اتهام “عضویت در گروه‌های تبشیری، فعالیت مسیحیت و اقدام علیه امنیت ملی از طریق تبلیغ علیه نظام” به ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شده بود. وی نهایتا در بهار سال گذشته با پایان دوران محکومیت از زندان آزاد شد.

این نوکیش مسیحی که در حال تحصیل در رشته مترجمی زبان انگلیسی، در واحد تهران شمال دانشگاه آزاد بود، روز شنبه ۳۰ آذرماه ۱۳۹۸، امکان ورود به دانشگاه را نیافت و به او بدون ارایه توضیحات بیشتر گفته شد ادامه تحصیل او در این دانشگاه ممکن نیست.

خانم محمدی هم‌اکنون در بند تازه تاسیس این زندان (باشگاه) بسر می‌برد.

۶- زهرا صادقی
زهرا صادقی پیشتر کارمند سازمان ملل بوده و جهت انجام وظیفه و الزامات کاری به کشورهای سودان و سپس عراق سفر کرده بود. وی در خردادماه سال ۹۷ پس از بازگشت از کشور عراق توسط نیروهای امنیتی در فرودگاه بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. نهایتا پس از تحمل ۸ ماه بازداشت در سلول‌های انفرادی این بند، در تاریخ ۸ بهمن‌ماه ۹۷ به بند زنان زندان اوین منتقل شد.

خانم صادقی نهایتا در اوایل دی ماه امسال از بند زنان زندان اوین به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

زهرا صادقی توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی به اتهام جاسوسی محاکمه و به تحمل ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شد.

در جلسه دادگاه هیچ کدام از همکاری‌های وی با سازمان ملل به عنوان مصادیق اتهام عنوان نشده و تنها به دلیل سفری که سال‌ها پیش به درخواست یکی از دوستانش به کشور ترکیه انجام داده بود، اتهام جاسوسی علیه وی مطرح و از نظر قاضی ثابت شده است.

حکم صادره در دادگاه بدوی در مرحله تجدید نظر به ۳ سال حبس تعزیری کاهش پیدا کرده است.

وی متولد سال ۱۳۶۶ است و در سال ۱۳۹۲ نیز توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت و پس از سه ماه با تودیع قرار وثیقه از بند ۲۰۹ زندان اوین به صورت موقت آزاد شده بود.

خانم صادقی هم‌اکنون در بند تازه تاسیس این زندان (باشگاه) بسر می‌برد.

۷. زهرا زارع سراجی
زهرا زارع سراجی به همراه همسرش مرتضی نظری سدهی در تاریخ ۱۹بهمن ۹۶ بازداشت و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند. خانم زارع سراجی علی‌رغم پایان یافتن بازجویی‌ها و تحقیقات مقدماتی در ۷ اسفند، تا پایان فروردین ۹۷ در سلول انفرادی نگهداری و پس از آن به بند عمومی زنان اوین منتقل شده بود. وی نهایتا با تودیع قرار وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی به صورت موقت و تا پایان زمان دادرسی از بند زنان زندان اوین آزاد شد.

خانم سراجی در مهرماه سال ۹۷ به همراه ۳ متهم دیگر این پرونده از جمله همسرش مرتضی نظری سدهی توسط دادگاه انقلاب بهارستان محاکمه شده بودند. طی حکم صادره توسط این دادگاه وی از بابت اتهام “تشکیل گروه غیرقانونی”، “نشر اکاذیب در فضای مجازی” و “تبلیغ علیه نظام ” به ۸ سال حبس تعزیری و پرداخت جزای نقدی محکوم شده بود. در بهمن ماه سال گذشته دادگاه تجدیدنظر پس از برگزاری جلسه دادرسی به اتهامات ۴ متهم این پرونده، کاهش حکم افراد را به وکیل پرونده ابلاغ کرد و بر اساس این حکم هر یک از متهمان پرونده به تحمل دو سال حبس تعزیری محکوم شدند.

نهایتا زهرا زارع سراجی مهرماه امسال در پی حضور در شعبه اجرای احکام شهرستان بهارستان بازداشت و جهت تحمل حبس به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

خانم زارع سراجی هم‌اکنون در بند ۶ زندان قرچک ورامین بسر می‌برد.

۸. مریم ابراهیم وند
مریم ابراهیم وند، نخستین بار در تاریخ ۵ مرداد ۹۵ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند ۲ الف زندان اوین منتقل شد. وی پس از ۳۵ روز بازداشت در سلول انفرادی و با پایان مراحل بازجویی، با تودیع قرار وثیقه ۳۰۰ میلیون تومانی (به صورت وجه نقد) از بازداشتگاه این نهاد امنیتی آزاد شد.

خانم ابراهیم وند مجددا در تاریخ ۳۱ تیرماه ۱۳۹۷ توسط ماموران اطلاعات سپاه بازداشت و از بابت اتهامات “نشر اکاذیب علیه سپاه، استفاده از اموال دولت و خیانت در امانت” توسط عباس مرادی و محمد شاملو دو بازپرس پرونده خود مورد تفهیم اتهام قرار گرفت. برای خانم ابراهیم وند از بابت این پرونده قرار وثیقه ۸ میلیارد تومانی صادر شده و اکنون بدون برگزاری جلسه دادگاه و به صورت بلاتکلیف در زندان قرچک ورامین بسر می‌برد.

همچنین هم‌پرونده‌ای وی محمدعلی آهنگران، پسر محمد آهنگران، نوحه خوان سرشناس است. محمدعلی آهنگران در تابستان ۱۳۹۷ توسط ماموران اطلاعات سپاه بازداشت و به بند دو الف زندان اوین منتقل شد. او نهایتا پس از ۱۰ روز با تودیع قرار وثیقه ۱ میلیارد تومانی به صورت موقت آزاد شده بود.

خانم ابراهیم وند هم‌اکنون در بند مشاوره ۲ زندان قرچک ورامین بسر می‌برد و گفته می‌شود از ورود به قسمت فرهنگی زندان و دریافت کتاب محروم شده است.

۹. الناز پاکروان
الناز پاکروان، متولد ۱۳۸۰، دیگر زندانی محبوس در این زندان است. خانم پاکروان عصر روز جمعه ۱۱ بهمن ماه در جریان یک تجمع اعتراضی که در اعتراض به بازداشت امیرحسین مقصودلو، خواننده ایرانی معروف به تتلو، در نزدیکی سفارت ترکیه در تهران برگزار شده بود، همراه با شمار دیگری از شهروندان توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان قرچک ورامین منتقل شده است.

اتهام مطروحه علیه الناز پاکروان “فعالیت تبلیغی علیه نظام و اجتماع و تبانی از طریق ایفای نقش لیدری در تجمع غیرقانونی” عنوان شده است.

خانم پاکروان در بند تازه تاسیس این زندان (باشگاه) نگهداری می‌شود.

زنان بازداشت شده در جریان اعتراضات آبان ماه
از روز جمعه ۲۴ آبان ماه ۹۸ معترضان در واکنش به افزایش قیمت بنزین در شهرهای مختلف به خیابان آمدند. محمد جواد کولیوند، نماینده مردم کرج در مجلس گفت این اعتراضات در روز اول جمعه ۲۴ آبان ماه در ۷۱۹ نقطه از کشور رخ داد. سید حسین نقوی حسینی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز روز دوشنبه ۴ آذرماه، آمار بازداشتی های اعتراضات اخیر را حدود ۷ هزار نفر اعلام کرد.

با دستور نهادهای امنیتی و قضائی از ساعات اولیه اعتراضات آبان و سپس دیماه، دهها تن از زنان بازداشت شده در جریان این اعتراضات به زندان قرچک ورامین، منتقل شدند. همزمان با انتقال این شهروندان، مسئولان زندان اقدام به تعطیل کردن سالن ورزشی زندان که فاقد استانداردهای اولیه مانند هواخوری، سیستم گرمایشی و سرمایشی است کرده و وسایل و تجهیزات موجود در آن را به انبار منتقل کرده‌اند. این اقدام در حالی است که اکنون حدود ۱۴۰۰ زندانی محبوس در این زندان از حق استفاده از باشگاه ورزشی محروم شده‌اند.

به مرور عمده بازداشت شدگان با تودیع قرار آزاد شدند اما همچنان متهمانی که تعداد آنان ۱۱ تن برآورد می‌شود اکنون در این سالن حاضر هستند و برای بازجویی به اتاق‌هایی که در بخش ورودی سالن ساخته شده منتقل می‌شوند و در آنجا مورد بازجویی قرار می‌گیرند. پس از پایان مراحل بازجویی در هر روز متهمان مجدد به سالن بازمی‌گردند. علاوه بر این افراد از جمله دیگر ساکنین این بند می‌توان به “زهرا صادقی” و “ماری محمدی” اشاره کرد. همچنین الناز پاکروان که در جریان یک تجمع اعتراضی در هفته اخیر در تهران بازداشت شده بود، به صورت بلاتکلیف در این سالن بسر می‌برد.

از دیگر موارد قابل توجه در این بند می‌توان به مادر بازداشت شده‌ای اشاره کرد که همراه با پسرش در جریان اعتراضات آبان دستگیر شده است و هم اکنون از نگرانی مضاعف در خصوص سرنوشت فرزندش در رنج است.

لازم به تاکید است، در کنار همه مشکلات و محدودیتهای جاری، به دستور مسئولین زندان این افراد حق رفتن به هواخوری و کتابخانه زندان را ندارند و از سوی دیگر از ارتباط با سایر زندانیان نیز محروم هستند.