یکشنبه، 17 شهریور ماه 1398 = 08-09 2019
اولین مفسر و تحلیل‌گر ورزش ایران درگذشت
برترین‌ها نوشت: مانوک خدابخشیان، مفسر ورزشی، فوتبال‌شناس و از چهره‌های پرسابقه رسانه‌های ایرانی پس از مدتی بیماری، در لس‌آنجلس درگذشت. خانواده خدابخشیان پیشتر اعلام کرده بود که «مانوک پس از تحمل یک حمله قلبی و سکته مغزی ، در وضعیت بحرانی قرار دارد.» خبر درگذشت خدابخشیان عصر جمعه به وقت لس‌آنجلس از سوی بستگان او اعلام شد.
مانوک خدابخشیان متولد ۱۵مهر ۱۳۲۴ در آبادان بود، دوره تحصیلی خود را در مدرسه رازی این شهر گذراند و برای تحصیل در دانشگاه نیز راهی اصفهان شد و توانست لیسانس ادبیات را از این دانشگاه کسب کند. او در اوایل دهه پنجاه به تلویزیون راه یافت و در مدتی کوتاه شيوه تازه‌ای در تفسير فوتبال را در تلويزيون بنا نهاد. او با مطالعات روزانه، شناخت دقيق، ارائه آمار و ارقام دقيق و ارزيابی فنی در افزايش اطلاعات و آگاهی عمومی از فوتبال در میان ایرانیان نقش چشمگيری داشت. خدابخشیان به‌سرعت جايگاه خود را به‌عنوان يک مفسر بی‌رقیب در تلويزيون ایران به‌دست آورد و مسئولان تلویزیون نيز مهم‌ترین مسابقات را به او سپردند. به‌خاطر تحليل‌های حساب شده در همان سال‌ها او را «مرد اول تفسير فوتبال ايران» نامیدند.
در سال ۱۳۵۳ همزمان با بازی‌های آسیایی تهران، مدیریت ورزش رادیو و تلویزیون جدا شد و دو واحد ورزشی یکی برای رادیو به مدیریت عطا بهمنش و دیگری برای تلویزیون به مدیریت حبیب روشن‌زاده شکل گرفت. در سال ۱۳۵۵ واحد‌های ورزش در دو شبکه یک و دو تلویزیون تشکیل شد و مدیریت ورزش در شبکه یک بر عهده حبیب روشن‌زاده و در شبکه دوم برعهده مانوک خدابخشیان گذاشته شد. در جریان جام جهانی ۱۹۷۴ و همچنین ۱۹۷۸ که تیم ملی فوتبال ایران برای نخستین‌بار به جام جهانی راه یافت، حبیب روشن‌زاده و مانوک خدابخشیان به ترتیب گزارش و تفسیر مسابقه‌ها را در تلویزیون ایران بر عهده داشتند و گزارش‌های زنده روشن‌زاده با تفاسیر خدابخشیان همراه می‌شد.
جهانگیر کوثری، گزارشگر ورزشی و تهیه‌کننده سینما، که در سال‌های پیش از انقلاب در روزنامه آیندگان تجربه‌های روزنامه‌نگاری خود را سپری کرده است در مصاحبه‌ای با اشاره به این‌که «من در بخش ورزشی روزنامه آیندگان می‌نوشتم»، گفت: «مانوک خدابخشیان، محمد اینانلو، ایرج ادیب زاده و دیگران، در آیندگان بودند و من نزد آن‌ها کار می‌کردم. الگوی من در واقع مانوک خدابخشیان بود.» کوثری گفت: «می‌دیدم مانوک خدابخشیان در شناخت تیم‌ها چقدر تبحر دارد. نخست این که خیلی خوب زبان می‌دانست، همچنین آدم زیرک و باهوشی بود. صدای خوبی داشت، بر تمام فوتبال هم تسلط داشت. به نظرم فوتبال را از همه بهتر گزارش می‌کرد. خیلی خوب بود.»
خدابخشیان همچنین در سال ۱۳۵۵ برنامه «ورزش از نگاه دو» را برای شبکه دو تلویزیون ملی ایران تولید و به روی آنتن برد و این برنامه پرطرفدار دو سال جایزه بهترین برنامه تلویزیون را از آن خود کرد. او که لیسانس ادبیات دانشگاه اصفهان بود در تیر سال ۱۳۵۷ برای ادامه تحصیل در رشته فوق‌لیسانس وسایل ارتباط جمعی دانشگاه مینه‌سوتا برای همیشه راهی آمریکا شد.
دوستداران مانوک خدابخشیان او را "عمو مانوک" خطاب می‌کردند و به "نسل شیک پاسارگادی" متعلق می‌دانستند. در توییتر موجی از تسلیت و ابراز اندوه برای رفتن "کودک سپید مو" به راه افتاده است. کاربری نوشته است: «....فقط یه لحظه فکر کنید ثانیه آخر داشته به ایران، امجدیه، صدای هیاهوی تماشاگرها، گزارش بازی، خیابان‌ها بعد از مسابقه، جشن پیروزی، شادی مردم فکر می‌کرده و آرزو کرده فقط یک بار دیگه بتونه اونجا باشه ولی... تمام.»
با تسليت به تمام پاك انديشان ايرانى به ويژه هموطنان عزيز ارامنه مان
مانوك شايد اخرين نسل از پيشكسوتان مفسرى بود كه خوب ميفهميد، خوب گزارش ميكرد و نكات فنى را به بهترين شكلى براى بيننده هايش بازگو
ميكرد
سفر آخر مانوك زخمى بر دل تمامى ورزش دوستان ايرانيست
يادش گرام، روحش شاد و خاطرش زنده
متاسفانه مانوک خدابخشیان درزمانه حساسی رخت ازجهان بربست گرچه که بارهاوبارهاازکم لطفی رسانه های لس آنجلسی بصورت تلویحی گله کرده بوداماهیچوقت برخلاف رویه خیلی ازمدیران وبرنامه سازان لس آنجلسی چنگ بر صورت هیچکسی نکشید زمانیکه درتلویزیون اندیشه برنامه پربیننده خودش رااجرامیکردهمواره موردبخل وحسد فرامرزفروزنده بودتاجائیکه بالاخره تلویزیون اندیشه راترک کردودردنیای مجازی فعالیتهای روشنگرانه ومبارزه برعلیه حکومت ضدایرانی ملایان راادامه داد بعنوان کسیکه اززمان رادیو 24 ساعته صدای ایران تا پیش ازمرگ باایشان درتماس بودم میتوان با جرئت وجسارت گفت: مانوک درلس آنجلس موردحسادت بسیاری از مدیران وبرنامه سازان رسانه های بی خاصیت لس آجلسی قرارداشت تااینکه درطپش با یک برنامه یکساعته نسل شیک پاسارگادی رااعلام کرد بااندوه درگذشت مانوک را تسلیت میگم
چقدر اندوهگین و غم انگیز است، چه چهره های نازنین و دوست داشتنی که آرزوی آزادی ایران و بازگشت به خاک وطن را با خود بگور بردند از جمله هنرمندان و خوانندگان محبوب مردم مثل ویگن نازنین، هایده و مهستی عزیز، سوسن خواننده کوچه و بازار و بسیاری دیگر آیا این سرنوشت در غربت مردن و خاک شدن در انتظار همه ماست ؟
با سلام و عرض ادب و تسلیت زبان قادر به سخن نیست و قلم را یارای نوشتن مردی بزرگ از میان ما رفت انقدر بدبین هستم که گمان میرود ایشان را ازمیان ما بردند ما چیزی نمی گوییم وچیزی نمی نویسیم شما خود تفسیرش کنید
تشکر
یکی دیگر از بزرگان ایرانزمین رفت
مرد آگاه و میهنپرستی که براستی زیاد می دانست!
مانوک نازنین!
چرا زود رفتی؟ اینهمه تحمل کردی، چیزی به آزادی میهنت نمانده، باید ایران آزاد را می دیدی!
گریستم و چه تلخ!
یاد تو جاودان!
و با عرض همدردی با خانواده، بستگان و دوستدارانت!