رهبر ج.ا در تازه ترین سُخنان خود تلاش کرده است رویکرد حذفی رژیم اش در برابر اسراییل را که سرچشمه ای سیاسی - ایدیولوژیک دارد، فقط یک نزاع با دستگاه سیاسی و دولت این کشور جلوه دهد. او برای باور پذیر کردن این ژست، چُرتکه بیرون کشیده و حساب شهروندان یهودی را از دولت این کشور جدا کرده و برای آنها حق حیات قائل شده است.

سُخنان آقای خامنه ای به گونه فاحشی در تناقُض با مواضع شناخته شده او قرار دارد که بین مردُم و دولت اسراییل مرزی نمی کشد و جنگ علیه یکی را برابر با جنگ علیه دیگری می داند. با این وُجود آقای خامنه ای اُمیدوار بود که سُخنان تبلیغاتی اش بازتاب گُسترده ای در سطح رسانه های بین المللی و پایوران غربی پیدا کند؛ آرزویی که برآورده نشد، کمتر رسانه پُرمُخاطبی به گُفته های او پرداخت و هیچ مقامی، از بُلندپایه تا کارمند، "مقام مُعظم" را جدی نگرفت و به وی واکُنش نشان نداد.

چنین می نماید که انگیزه بازی رهبر ج.ا با کلمات را باید در تجدید حیات بُحران هسته ای جُستُجو کرد. بازگشت "نظام" به زیرزمین فُردو و از سرگیری غنی سازی اورانیوم با امکانات و ابزارهای بیشتر، بار دیگر موضوع تهدید دستیابی رژیم شرور مُلاها به بُمب اتُم را دوباره روی میز طرفهای خارجی اش گذاشته است. چه، حاکمان کشور گام به گام و زیر پوشش "اقدام مُتقابل" در برابر شُرکای اروپایی شان، به این سمت در حرکت هستند. ژست نرم و تعدیل شده آقای خامنه ای، در حقیقت این پیشروی خزنده را تکمیل می کند و هدفی کمتر از گرفتن زهر آن و ایجاد حاشیه امن برای گامهای بعدی ندارد. این دُرُست همان تاکتیکی است که رهبر ج.ا در فتوای خود مبنی بر "حرام بودن" بُمب اتُم به کار گرفته و توسُط آن می کوشد یک سپر پوششی از مذهب و شرع حُکومتی روی پروژه تبهکارانه "نظام" بکشد.

مُشکل "آقا" در به ثمر نشستن تازه ترین نوآوری تاکتیکی اش این است که حتی تُجار اُروپایی که با ذره بین و تلسکوپ دُنبال شواهدی محکمه پسند برای ادامه مُعامله با مُلاها می گردند، وی و رژیم اش را باور پذیر نمی دانند. حاکمان کشور از یکطرف فتوای "حرام بودن" سلاح کُشتار جمعی را داده اند و از طرف دیگر در ابعاد گُستره و با صرف هزینه هنگفت مالی و سیاسی، یک برنامه اتُمی پنهانی را پیش برده اند. آنها به یک توافُق هسته ای برای تعلیق فعالیتهای اتُمی خود تعهُد می سپارند و همزمان یک مرکز مخفی هسته ای (دورقوزآباد) راه می اندازند یا دست به فریبکاری در باره تاسیسات اسقاط شده می زنند (اعتراف آقای علی اکبر صالحی).

بدهنگام ترین زمان برای قالب کردن خود به عُنوان مُداراجو امروز است که "نظام" ستیزه جو حمله تروریستی به نفتکشها در آبهای بین المللی و موشک پرانی به عربستان را نیز به کارنامه اش افزوده است. حُقه بازی کلامی رهبر یک رژیم شرور و نیرنگ باز که پس از تجاوُز نظامی به سوریه و مُداخله نظامی در یمن، لُبنان و غزه اینک فعالانه در حال کُشتار مردُم عراق است، به دُشواری می تواند ارزیابی طرف حسابهایش را از ماهیت و جهتگیری آن را تغییر دهد.

******************************

دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس!

به گزارش رادیو فرانسه، رهبر جمهوری اسلامی در نشست موسوم به "اجلاس بین المللی وحدت اسلامی"، که امروز جمعه ٢٤ آبانماه در تهران برگزار شد گفت که جمهوری اسلامی خواستار نابودی مردم یهودی نیست و حکومت مذهبی ایران کاری با آنان ندارد.

بنابراین گزارش، امام خامنه ای سپس تصریح کرد که منظور او و جمهوری اسلامی از "محو اسرائیل" محو رژیم حاکم بر این کشور است و افزود: "یهودیان در ایران در کمال امنیت زندگی می کنند."

و اینهم خبر امروز خبرگزاری هرانا (ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران):

شهروند یهودی زندانی در اوین: تنها گناه من دیدار از پدر ۹۰ ساله ام در اسرائیل بود

ماشاالله پسرکهن، فرزند ابراهیم متولد ۲۶ تیر ۱۳۳۹ متاهل و پدر ۳ فرزند است. وی پیش از بازداشت به شغل پارچه فروشی در شهر یزد اشتغال داشته است. این شهروند یهودی هم اکنون در سالن ۹ اندرزگاه ۸ زندان اوین به سر می‌برد.

خبرگزاری هرانا – ماشاالله پسرکهن، شهروند یهودی که در حال سپری کردن دوران محکومیت ۳ ساله خود در زندان اوین است، طی نامه ای به تشریح پرونده و شرایط کنونی خود در زندان پرداخته است. وی در بخشی از این نامه می‌گوید “تنها گناه من دیدار از پدر ۹۰ ساله ام بود که در اسرائیل زندگی می کند. مریض بود و به دیدارش رفتم تا از او عیادت کنم. در دین ما و در اکثر ادیان و چه به لحاظ اخلاقی دیدار از پدر و مادر و رسیدگی به آنها ضروری است و به همین دلیل به دیدار پدرم رفته بودم. وقتی برگشتم آنها مرا دستگیر کردند و شکنجه های فراوانی را فقط به جرم ملاقات از پدرم تحمل کردم. از مردم می خواهم صدای من باشند”.

آقای پسرکهن در خردادماه سال جاری توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از انتقال به شعبه اجرای احکام زندان اوین از محکومیت خود “تنها به دلیل سفر به اسرائیل” مطلع شده است. آقای پسرکهن در سال ۹۶ پس از سفر به کشور اسرائیل برای دیدار خانواده و هنگام بازگشت توسط نیروهای امنیتی در فرودگاه امام خمینی تهران بازداشت شده است. دهها هزار یهودی ایرانی پس از انقلاب ۵۷ مجبور به ترک کشور شدند و بسیاری از آتان اکنون در اسرائیل زندگی می کنند.

ماشاالله پسرکهن، شهروند یهودی محبوس در زندان اوین در تشریح وضعیت کنونی خود، بخش ابتدایی نامه را با این نوشتار آغاز کرده است: “فردی یهودی، تنها و غمگین در بند هستم. همه موها و ریش هایم سفید شده است و از بیماری های گوارشی رنج می برم. دندانهایم خراب شده و غذای اینجا را نمی توانم بخورم. مرا در حالی که در حمام بودم بدون آنکه به من اخطاری دهند دستگیر کردند و با دست و چشم های بسته تحت شکنجه و بازجویی قرار دادند. بعد از دو روز مرا تحت الحفظ با دستبند و چشم بند به زندان اوین آوردند”.

این شهروند ۵۹ ساله، که از بیماری های مختلفی از جمله بیماری های گوارشی، اعصاب و ضعف شدید در بینایی رنج می برد و از رسیدگی پزشکی در زندان محروم مانده است، در خصوص وضعیت جسمانی خود در این نامه می گوید: “در زندان دچار مشکلات بسیاری شدم. همه شب در کابوس هستم. هیچ امیدی به آینده زندگی‌ام ندارم و رنج های زیادی را تحمل می کنم. به علت کابوس و خیالات نمی‌توانم از غذاهای زندان استفاده کنم و به همین دلیل همه توان خود را از دست داده‌ام. شماره چشمم بالاتر رفته و توان بالا رفتن از پله های بند را ندارم”.

ماشاالله پسرکهن در تاریخ ۵ مهرماه ۹۶ پس از دیدار با خانواده خود در کشور اسرائیل و بازگشت به ایران در فرودگاه امام خمینی تهران توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت و یک هفته پس از آن با پایان مراحل بازجویی آزاد شده بود.

آقای پسرکهن در بهار سال جاری توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی از بابت اتهام “ورود به کشور اسرائیل” به ۳ سال حبس تعزیری محکوم شده و این حکم توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر به ریاست قاضی بابایی عینا تائید شده است.

وی که با قید وثیقه آزاد بود در تاریخ ۲ خردادماه ۹۸، اطراف آرامستان خلدبرین یزد در منزل شخصی خود توسط مامورین امنیتی بازداشت و جهت اجرای حکم به شعبه اجرای احکام دادسرای اوین در تهران منتقل شد. پیش از بازداشت هیچ حکمی به این شهروند کلیمی ابلاغ نشده بود و آقای پسرکهن صرفا پس از بازداشت از محکومیت خود مطلع شد.

مجلس شورای اسلامی در آبان سال ۹۰ طرح تشدید مجازات سفر به اسرائیل را تصویب کرد. بر اساس این مصوبه ، هر ایرانی که به اسرائیل سفر کند به حبس «از دو تا پنج سال» محکوم شده و «از سه تا پنج سال» نیز از داشتن گذرنامه محروم می‌شود.