به گزارش ایران کارگر، جمهوری اسلامی برای کمتر نشان دادن نرخ بیکاری در برابر دیدگان جهانیان اقدام به شگرد جدید بالا بردن شاخص سن بیکاران کشور از ۱۰سال به ۱۵سال کرده است. با اتکا به این روش که مبنای بیکاری را جمعیت بیکار بالای ۱۵ سال تا ۶۵ سال قرار داده‌اند، مرکز آمار ایران اعلام کرد که بیکاری در کشور کاهش یافته است.

لازم به ذکر است که پیش از این، پایه سنی محاسبه نرخ بیکاری را جمعیت بیکار بالای ۱۰ سال قرار می‌دادند و افزایش سن مبنا در ارزیابی جمعیت بیکار، هرچند که نرخ بیکاری را در ظاهر کمتر نشان می‌دهد، اما واقعیت‌ها خلاف این را می‌گویند.

با توجه به اقتصاد بیمار ایران و بحرانی که متوجه آن است، این اقدام هیچ تغییری را متوجه واقعیت معضل بیکاری در کشور و نرخ بالای آن نمی‌کند؛ چراکه این دو منفک و بی ارتباط از هم نیستند.

بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرده بودند که برای امسال، رشد اقتصادی ایران در میان کشورهای جهان در زمره بدترین‌ها باشد.

صندوق بین‌المللی پول رشد اقتصادی ایران در سال جاری میلادی را منفی ۶ درصد و بانک جهانی در خردادماه رقم منفی ۴,۵ درصد را برای رشد تولید ناخالص داخلی ایران پیش‌بینی کرده بود.

هم‌زمان، مرکز آمار ایرانی این رقم را برای سال ۹۷ با احتساب درآمد حاصل از تولید نفت، ۴.۹ درصد منفی اعلام کرد.
در ایران معدل دستمزدها برای مزدبگیران همواره پایین‌تر از شاخص خط فقر و سبد معیشت خانوار، چند برابر دستمزدها بوده است. این واقعیت باعث شده است تا کودکان زیر ۱۵ سال برای تامین معاش خانواده خود، راهی خیابان‌ها و یا کارگاه‌ها شوند.

قانون کار مورد تصویب و پذیرش مجلس، حداقل سن کار را ۱۸ سال تعیین کرده است؛ اما این قوانین در ایران تنها بر روی کاغذ خود را به نمایش می‌گذارند و هیچگاه اجرا نمی‌شوند.

در چنین شرایطی است که مرکز آمار ایران برای بزک کردن چهره بیکاری فراگیر در ایران، اقدام به افزایش سن شاخص برای محاسبه نرخ بیکاری و دور زدن کودکان شاغل در سنین ۱۰ تا ۱۵ سال کرده است.

از سوی دیگر، مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نیز اخیرا با انتشار نتیجه ارزیابی شاخص NEET اعلام کرد که ۳۰ درصد جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله ایرانی نه کار می‌کنند و نه درس می‌خوانند. هرچند که این ارزیابی بیانگر بیکاری ۳۰ درصد از جوانان ایران است، اما سبک نگارش این گزارش از بیکاری در بین جوانان، خواننده را دچار این ابهام می‌کند که مشکل در خود جوانان ایران است که با وجود شغل برای آنها، ۳۰ درصدشان نه کار می‌کنند و نه درس می‌خوانند.