یکی از این کارگران می‌گوید: «من کاشی‌کار هستم و دو سال است این جا سرگذر می‌ایستم، برای یک لقمه نان وقتی کسی سراغ‌مان می‌آید از سر و کول هم بالا می‌رویم، نه مزدی می‌دهند، سر کار هم که می‌رویم از سر و ته دستمزد می‌زنند.»

وی ادامه می‌دهد: «امنیت شغلی نداریم، پول نداریم، مانده‌ایم برویم سر چهارراه برای گدایی؛ کرونا هم که خود معضلی شده است، الان سه روز است من سر کار نرفته‌ام.»

کارگر دیگری می‌گوید:‌ «دو سه ماه است اجاره خانه مانده است، بیکار هستیم، کار نیست، هرجا هم برای کار می‌رویم پول کارگر را نمی‌دهند؛ پولی هم که می‌خواهند بدهند زورشان می‌آید.»

وی ادامه می‌دهد:‌ «چکار کنیم می‌آییم سر گذر دو تا سه هفته بیکار هستیم، ما از کجا درآمد داشته باشیم، بیماری کرونا هم برای ما دردسر شده و اصلا کار نیست، یکی نیست به درد ما کارگران بدبخت برسد.»

کارگر ساختمانی دیگری می‌گوید: «۴ روز است سر کار نرفته‌ام، دو تا بچه دارم، اجاره خانه‌ام نیز عقب افتاده و صاحب‌خانه گفته است خالی کنم؛ چکار کنم؟»

وی دست‌هایش را نشان می‌دهد و می‌گوید:‌ «برای دو تا ماکارانی که گرسنه نمانیم مجبورم دنبال کار بگردم، این وضعیتی که برای دست‌هایم پیش آمده که ناشی از گرسنگی است؛ چکار کنم؟»