این خبرگزاری نوشته است که سخنان آقای زالی «ولنگاری کلامی» بوده و «شائبه خرابکاری و ضدامنیتی» داشته و دادگاه باید او را در «محکمه پاسخگو کند».

روز ۲۰ مرداد، علیرضا زالی، رئیس ستاد مقابله با کرونای تهران اذعان کرد که او و دیگر مسئولان آمار حقیقی جان‌باختگان کرونا در کشور را در اختیار سازمان جهانی بهداشت قرار نداده و در این زمینه «پنهان‌کاری» کرده‌اند و از کارشناسان این سازمان خواسته‌اند که «در رسانه‌ها از نظام سلامت ایران تعریف کنند».

به گفته آقای زالی مسئولان حکومت ایران چون فکر می‌کردند واکسن گران است، از خرید و واردات آن خودداری کردند.

این مسئول وزارت بهداشت همچنین با انتقاد از رویکرد حکومت ایران در مواجهه با کمک‌های خارجی، گفته بود: «در حالی‌که اطلاعات چندانی دربارهٔ ویروس نداشتیم، کمک‌های جهانی و پزشکان بدون مرز را از فرودگاه برگرداندیم و از مشاوره‌های بین‌المللی استفاده نکردیم».

از سوی دیگر دکتر هادی یزدانی از پزشکان عمومی که از ابتدای شیوع اپیدمی کرونا در خط مقدم مقابله با این بیماری و رسیدگی به بیماران مبتلا به کووید۱۹ قرار دارد در گفتگویی با سایت امتداد، ضمن اشاره به وضعیت کنونی کشور، اظهار داشت: همان وضعیتی که در طول ۱۸ ماه گذشته از بابت وقوع آن نگران بودیم، متاسفانه رخ داد و اکنون سیستم درمانی کشور در آستانه کلپس و فروپاشی قرار گرفته است.

وی افزود: پیرو همین وضعیت نیز، متاسفانه در بسیاری از نقاط کشور، توان خدمات رسانی مطلوب به مراجعین و بیماران از بین رفته و در عین حال با کمبود برخی از اقلام دارویی و ملزوماتی نظیر سرم نیز مواجه هستیم. البته به نظر من این کمبود سرم به دلایل فراپزشکی و مافیایی رخ داده و برخی از همین عناصر، اقدام به جمع آوری سرم‌ها و دیگر اقلام ضروری از بازار کرده‌اند.

وی خاطرنشان کرد: متاسفانه، امروز با کشوری مواجه هستیم که در ظاهر، ایران بوده ولی در عمل، دو ملت مجزای از هم در آن زندگی می‌کنند. ظاهرا ایران ما و نیازها و اولویت‌های مردم آن در غیاث با ایران شکل گرفته در ذهن آقایان، دو مقوله متفاوت و مجزاست. در این وضع، ظاهرا ما با این جماعت، تنها در یک واحد جغرافیایی و با زبان مشترک زندگی می‌کنیم.

این پزشک عمومی در پایان نیز، عنوان داشت: به نظر می‌رسد که بحران کرونا برای ما بحران بوده اما این بحران برای آقایان، تنها یک مسئله در کنار باقی مسائل است. از همین رو هم، طبعا دلیلی نمی‌بینند که اولویت بیشتری برای حل آن در غیاث با مسئله‌ای مثل کنترل فضای مجازی در نظر بگیرند.