نان» قوت غالبِ مردمان فرودست است؛ از قدیم‌الایام نیز چنین بوده است؛ در تاریخ معاصر هر زمان عرصه بر مردم تنگ شده یا بحرانی اقتصادی یا سیاسی بروز کرده، نشانه‌های آن را در «نانوایی‌ها» می‌توانستیم سراغ بگیریم.

«نان» آن‌چنان با زندگی روزمره‌ی مردم ایران در طول تاریخ گره خورده که غمِ ناداری را به اصطلاح «غم نان» می‌گویند و حتی برخی معتقدند در جنبش مشروطه، یکی از عواملِ پیشرانِ اصلی، «بلوای نان» در تهران بوده است.

به گزارش ایلنا، نان همیشه مهم بوده اما بعد از شوک‌درمانی‌های ارزی که از سال ۹۷ به عنوان یک راهبرد اساسی و کلان در اقتصاد در پیش گرفته شده، اهمیت نان در سفره‌های طبقات فرودست و گرو‌های کم درآمد به شدت بیشتر هم شده است؛

وقتی یک کیلو برنج داخلی به ۵۰ هزار تومان رسیده و هر کیلو برنج وارداتی نیز به دنبال گرانی سرسام‌آور نرخ ارز و سقوط غم‌انگیز ارزش پول ملی به بیش از ۳۰ هزار تومان رسیده، واضح و بدیهی است که مردمِ کم‌توان به سمت غذاهای نانی و افزایش مصرف نان در سبد خوراکی‌ها روی بیاورند.

یک زن سرپرست خانوار که از کرج تماس می‌گیرد و در یک خیاطخانه کار می‌کند، از افزایش قیمت نان در نانوایی‌های کرج و دونرخه شدن عرضه‌ی آن در برخی نانوایی‌های این شهر خبر می‌دهد و می‌گوید: دیگر برای خرید نان هم باید اضطراب داشته باشیم؛ لااقل کاری نمی‌کنند که یارانه و سوبسید به میزان کافی به نانواها بدهند و یک نظارت درست و حسابی داشته باشند تا بتوانیم «نان خالی» را با قیمت مناسب خریداری کنیم!

سهم نان در سبد معیشت دهک‌های پایین (دهک ششم متعلق به کارگران)، سهم بالایی است؛ با گرانی برنج، این نسبت بازهم بالاتر رفته است؛ وقتی سهم نان در سبد، نزدیک ده درصد است، افزایش ۴۰ درصدی نرخ آن، به تنهایی حداقل ۴ درصد سبد معیشت کارگران را گران خواهد کرد؛

به گفته‌ی همان زن سرپرست خانوار که با اشتغال روزمزدی در یک خیاطخانه‌ی کرج، برای سه فرزندش قوت لایموت فراهم می‌کند «دور نیست زمانی که به نانوایی‌ها مراجعه کنیم و شوکه شویم چون می‌بینیم پول چند قرص نان از حقوق یک روزمان بیشتر شده است!»