به گزارش بلومبرگ یک بررسی مقایسه‌ای در مغولستان که یافته‌های آن در ژورنال Cell Host and Microbe منتشر شده است،‌ نشان می‌دهد میزان آنتی‌بادی محافظت‌کننده در برابر پروتئین‌های شاخکی یا گل‌میخی (اسپایک) کروناویروس جدید (که ویروس از طریق آن وارد سلول می‌شود) در میان افراد دریافت‌کننده چهار نوع واکسن کرونا بسیار متفاوت است. این بررسی نشان داد که غلظت این آنتی‌بادی‌های در دریافت‌کنندگان واکسن سینوفارم و اسپوتنیک V نسبتا پایین، در دریافت‌کنندگان واکسن آسترازنکا در حد متوسط و در دریافت‌کنندگان واکسن فایزر/بیونتک در بالاترین مقدار است.

دلایل این تفاوت در پاسخ‌های ایمنی ایجاد شده بوسیله انواع متفاوت واکسن کرونا موضوع پژوهش‌های بسیاری بوده است. پژوهشگران دانشگاه استنفورد و مرکز بیماری‌های مشترک حیوان و انسان در اولانباتور در مغولستان که این بررسی را انجام داده‌اند، می‌گویند احتمالا عوامل گوناگون از جمله میزان ماده موثر در هر دوز واکسن و فاصله میان دوز اول و دوم واکسن در شدت پاسخ ایمنی موثر هستند.

این بررسی در ماه ژوئیه (تیر ماه) در میان ۱۹۶ نفر فرد واکسینه‌شده در مغولستان انجام شد که این چهار واکسن متفاوت کرونا را دریافت کرده بودند. به گفته پژوهشگران، نتایج این بررسی نشان داد که افرادی که واکسن سینوفارم را دریافت کرده‌اند (واکسنی که در آن هنگام ۸۹.۲ درصد افراد بزرگسال در مغولستان دریافت کرده بودند) و نیز شمار کمتری از افراد که واکسن اسپوتنیک V یا آسترازنکا دریافت کرده‌اند، ممکن است با وجود واکسیناسیون دچار عفونت با کرونا شوند. این پژوهشگران نتیجه‌گیری می‌کنند: «اقدامات اضافی بهداشت عمومی مانند تزریق واکسن یادآور احتمالا از انواع قوی‌تر واکسن ممکن است برای کنترل پاندمی در مغولستان و سراسر جهان لازم باشد.»

البته این پژوهشگران جزئیات شیوه استفاده از این واکسن‌ها از جمله فاصله زمانی میان دوزها را بیان نکرده‌اند که ممکن است در کمتر بودن اثربخشی واکسن آسترازنکا نقش داشته باشد. بررسی‌های قبلی نشان داده‌اند این واکسن در صورتی که فاصله میان دو دوز تزریقی‌اش ۱۲ هفته باشد، بیشترین اثربخشی را دارد. همچنین این بررسی پاسخ ایمنی سلولی در افراد را اندازه‌گیری نکرده است.

به گفته این پژوهشگران مغولستان در تابستان امسال با موج شیوع کرونا عمدتا با سویه‌ی آلفا مواجه شد. این پژوهشگران می‌گویند در موارد بحران بهداشت عمومی ناشی از شمار فزاینده عفونت‌های کرونا و محدودیت دسترسی به موثرترین واکسن‌های کرونا، واکسیناسیون گسترده با واکسن‌های با اثربخشی پایین‌تر هنوز می‌تواند به کاهش موارد عفونت، بستری شدن و مرگ ناشی از کرونا بینجامد.