وی افزوده است که محل "اهدای" کلیه را بهای منطقه‌ای آن تعیین می‌کند و در داخل ایران هم از آنجا که قیمت کلیه در تهران بالاتر است، فروشندگان به این شهر می‌روند.

از آنجا که طبق قانون، "اهدای" کلیه در تهران منحصر به ساکنان این شهر است، سایر فروشندگان با انعقاد قرارداد صوری با بنگاه‌های مسکن، خود را ساکن این شهر معرفی می‌کنند. بهای کلیه در تهران گاه به ۳۰۰ میلیون تومان هم می‌رسد.

آقای بیگلری افزوده است که بارها از افراد مختلف شنیده که گفته‌اند برای دریافت بهای بیشتر، کلیه خود را در عراق خواهند فروخت.

وی می‌افزاید "ما حدس می‌زنیم عراقی‌ها به ایران مراجعه می‌کنند و کسی‌ را که می‌خواهد کلیه خود بفروشد پیدا می‌کنند، اما چون در ایران پیوند اعضا به شهروندان خارجی ممنوع است، آن‌ فرد را به عراق دعوت می‌کنند، دلار هم به طرف می‌دهند و آن‌جا پیوند می‌زنند."

به گفته او، انگیزه فروشندگان کلیه کمک به تامین معیشت آنهاست و به این ترتیب بهای کلیه تابع هزینه تامین معیشت مردم است.

براساس این گزارش، اهدای کلیه توسط افراد زنده در هر استان توسط انجمن‌های حمایت از بیماران کلیوی تهیه و متقاضیان به وزارت بهداشت معرفی می‌شوند و معمولا مبلغی هم تحت عنوان "هدیه" به اهداکننده داده می‌شود.

سقف این مبلغ ۸۰ میلیون تومان تعیین شده اما گاه قراردادهایی به بهای بالاتر خارج از انجمن‌ها بین طرفین بسته می‌شود که رسما قانونی نیست.

آقای بیگلری گفته است که سقف بهای کلیه را خود انجمن‌ها تا 80 میلیون تومان افزایش داده‌اند و دیگر کسی با قیمت‌های پایین راضی به اهدای کلیه نمی‌شود به نحوی که در کرمانشاه در توافق‌های بیرون از انجمن قیمت کلیه ۱۵۰ میلیون تومان است،

او گفته است که با بهای سنگین خرید کلیه برای پیوند، بسیاری از نیازمندان توانایی مالی پرداخت این مبلغ را ندارند و در نتیجه "شمار متقاضیان افزایش و تعداد خریداران کاهش یافته است."