وحید دامور، ۲۷ خرداد سال ۱۳۶۸ متولد شد. او فرزند سوم خانواده بود و همراه والدینش زندگی می‌کرد.پدرش کارگر و مادرش خانه‌دار بود. وی صاحب یک مغازهٔ قالیشویی بود و قرار بود همزمان با نوروز، جشن ازدواجش را برگزار کند.

وحید دامور، ۲۶ آبان ۱۳۹۸ طبق معمول هر روز به محل کارش، دفتر قالی‌شویی می‌رود و تا غروب در مغازه می‌ماند. ساعت ۸ شب مادرش با او تماس می‌گیرد و می‌گوید «پسرم زود برگرد خیابان‌ها شلوغ است و من نگرانت هستم.» پس از آن وحید مغازه‌اش را تعطیل می‌کند و به همراه دوست و شریکش راهی منزل می‌شود.

در جادهٔ ملارد، ابتدای شهرک منظریهٔ فردیس، از پشت‌بام پایگاه بسیج، نیروهای امنیتی به مردم معترض شلیک می‌کنند. در این هنگام، ۲ گلوله از پشت، به ریهٔ وحید دامور که در حال عبور از خیابان بوده‌است، اصابت می‌کند. بلافاصله توسط شریکش که در آن لحظه همراهش بود، به «درمانگاه پارس» که در همان نزدیکی‌ست، منتقل می‌شود.

کادر درمان تأکید می‌کنند که می‌بایست او به بیمارستان منتقل شود، اما زمان زیادی طول می‌کشد تا آمبولانس برای انتقال او به بیمارستان امام خمینی، از راه برسد. در این فاصله، وحید خونریزی شدید داشته و خون زیادی را از دست می‌دهد. پس از آن شریک وحید با مادرش تماس می‌گیرد و از انتقال پسرشان به بیمارستان امام خمینی محمدآباد خبر می‌دهد.

هنگامی که خانوادهٔ دامور به بیمارستان می‌رسند، به آنها اطلاع داده می‌شود که پسرشان را به اتاق عمل برده‌اند و پس از ۲ الی ۳ ساعت، خبر درگذشت وحید را به خانواده اعلام می‌کنند. پس از اعلام خبر درگذشت وحید دامور به خانواده، مأموران حراست بیمارستان با آنها برخوردی ناشایست می‌کنند و برادرش را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند.