عباس عبدی، تحلیلگر سیاسی در مطلبی در روزنامه اعتماد با اشاره به تغییر شرایط و مختصات ضعیف نظام فرسوده در تعادل کنونی با طرف حساب های بین‌المللی پیرامون سرنوشت مبهم برجام نوشت: پرسشی که اکنون مطرح می‌شود این است که آیا با نهایی شدن دوباره برجام این جریان تکرار خواهد شد؟

وی نوشت: متأسفانه همه توجهات درباره برجام متمرکز بر رفع تحریم نفت و دستیابی به ارز‌های حاصل از فروش آن است، در حالی که برجام چیزی فراتر از آن بود. هنگامی که برجام تصویب شد، سیل آمدن نمایندگان صنعتی، تجاری و... اعم از بخش خصوصی و دولتی از همه کشور‌ها به ایران سرازیر شد، به‌طوری که مدیریت و هماهنگی برای برگزاری جلسات و گفتگو‌ها با این مجموعه وسیع از هیأت‌های اقتصادی یک معضل دولت روحانی شده بود.

پرسشی که اکنون مطرح می‌شود این است که آیا با نهایی شدن دوباره برجام این جریان تکرار خواهد شد؟ به‌طور قطع رخ می‌دهد، ولی نه در ابعاد گذشته و نه با سرعت گذشته، زیرا دو مانع اساسی برای این کار وجود دارد؛ اول این‌که تجربه قبلی و ترس از آمدن دوباره ترامپ یا هر اتفاق دیگر که موجب اختلال در تداوم برجام شود، شرکتها و دولتها را در برخورد با ایران محتاط خواهد کرد.

دوم این‌که دولت جدید برخلاف دولت روحانی نه وظیفه عادی‌سازی دارد و نه ظرفیت این کار را دارد و نه علاقه چندانی به آن.... گشایشی که پس از امضای برجام در این نوبت شاهد آن خواهیم بود، بسیار محدودتر از گشایشی است که در سال۱۳۹۴ و ۱۳۹۵ شاهد بودیم