آقای خامنه ای روز پنجشنبه ۲۸ بهمن در یک واکنش هراس آلود به افشای فساد مالی در مجموعه نظامی و امنیتی زیردست خود، حاضر به پرداختن به سند منتشر شده نشد. در عوض او خشم خود از این پرده دری را با فحاشی به "دُشمن"ی که از آن نام نبرد، به نمایش گذاشت.

شعارهای نمداری که رهبر باند حاکم به جای ارایه دلیل برای دفاع از دستگاهش سر داد، ارزش چندانی برای پرداختن ندارد. در همین حال اشاره کوتاه او دربرگیرنده دو نُکته مُهم است: ابتدا اینکه وی برخلاف رویه همیشگی اش که در برخورد به رویدادهای دردسر ساز خود را در پس ابواب جمعی اش پنهان می کند اینک خود را ناچار دیده بشخصه به میدان بیاید، نشان از اهمیت و تاثیر این رُسوایی دارد. سپس، آقای خامنه ای از "رسیدن نوبت تُهمت زنی به سپاه و سُلیمانی" خبر داده که به بیان روشن تر شکایتی سوزناک از رسیدن "نوبت" به خود او و بارگاهش است.

تازه ترین رُسوایی فساد دستگاه حاکم به گونه کیفی با موارد مُشابه خود که زنجیره وار تولید می شود، اختلاف زیادی دارد. به همین دلیل نیز بازتاب سیاسی آن زیر "خیمه نظام" گُسترده تر از جدالهای باندی پیشین و تاثیر اجتماعی اش عمیق تر از فضاحتهای دیگری است که تاکُنون در برابر چشم مردُم از پرده بیرون افتاده است.

پرونده باز شده فساد در سپاه پاسداران از هر نظر تازگی دارد؛ این فقط برای نخُستین بار نیست که سرکردگان سپاه پاسداران به افشاگری علیه یکدیگر می پردازند، بلکه همچنین نخُستین بار است که اسناد فساد در این نهاد نظامی و امنیتی به گونه بی پرده و انکار ناپذیری از زبان بالاترین مقامهای آن به بیرون درز داده می شود. از سوی دیگر، برای اولین بار دامنه افشای غارت و چپاول در مرز بیت آقای خامنه ای و وابستگان به آن مُتوقف نشده و دربار را نیز دربرگرفته.

از این رو، بسا بیشتر از اهمیت این سند، علت افشای آن است. تنها نگاهی به جایگاه کلیدی سپاه پاسداران در دستگاه قُدرت از یکطرف و نقش کلیدی اُرگان و افراد نام بُرده شده در فایل صوتی در بیت "رهبر" (سپاه قُدس، سُلیمانی، طائب، قالیباف) از طرف دیگر، این اهمیت را توضیح می دهد.

پرده دری پاسداران جعفری و ذوالقدر، اختلافات نیمه پنهانی که در جریان نمایش انتخابات ریاست جمهوری در سپاه پاسداران پدیدار شده بود را به گونه روشن به سطح آورده و اضلاع آن را مُعرفی کرده است. همچنین آشکار کرده است که پایان انتخابات، پایان اختلاف در بازوی نظامی – امنیتی رژیم ولایت فقیه نبوده و به مُوازات شکل گیری دولت و تقسیم سهام، شدت بیشتری یافته است. درجه ژرفش اختلافها را می توان از به میان کشیدن پای دستگاه آقای خامنه ای به مثابه کانون قُدرت، زیرمجموعه و وابستگان مُستقیم آن به این رُسوایی اندازه گرفت.

تردیدی نیست که جنگ توزیع ثروت یک علت این اختلافها است، اما چنین می نماید که اینجا مساله فساد مالی فقط مجرای جریان یافتن آن باشد و این افشاگری سطح بالاتری از اختلافها را نمایندگی می کند.