قاعدتاً روس‌ها باید پیش از رأی‌گیری در مجمع، برای جلب نظر کشورهای دوست و نزدیک خود، دست به لابیگری زده باشند و یکی از طرف‌های آنها در این لابیگری احتمالی، جمهوری اسلامی بوده است.

اینکه جمهوری اسلامی در رأی‌گیری مجمع عمومی حاضر نشد خود را در کنار رژیم‌هایی مانند کرۀ شمالی و سوریه و بلاروس قرار دهد و عملاً با کشورهایی نظیر هند و عراق و پاکستان و کنیا همراه شد، بی‌ارتباط با مطالبۀ افکارعمومی در این باره نیست و از این جهت، رأی ممتنع آن به سهم خود، گامی در جهت مثبت به شمار می‌رود.

حال که جمهوری اسلامی به قطعنامۀ ضد روسیِ مجمع عمومی رأی ممتنع داده است، طبعاً باید سیاست تبلیغاتی خود را نیز بر همین مبنا جهت دهد. متأسفانه بسیاری از رسانه‌های حکومتی یا نزدیک به حکومت، اخبار و تحلیل‌های خود را در مورد جنگ اوکراین به گونه‌ای جهت می‌دهند که تفاوت چشمگیری با تبلیغات رسانه‌های حزب توده ندارد!

رسانه‌های حزب توده هم گویا برای‌شان اصلاً مهم نیست که حزب کمونیست بر روسیه حاکم باشد یا الیگارش‌های میلیاردر! پنداری رسالت تاریخی آنها در حمایت همیشگی و بی‌ قید و شرط و بی چون و چرا از سیاست روسیه خلاصه شده است!