سایت مدارا: شهربانو امانی، عضو سابق شورای شهر تهران در مورد تصمیم اخیر شهرداری مبنی بر ایجاد تفکیک جنسیتی در پارک‌ها گفت: «با توجه به این که عده‌ای فکر می‌کردند که باید خانم‌ها از آقایان جدا شوند، از ابتدای انقلاب حتی ورودی بیمارستان‌ها را هم جدا کردند و ورودی‌ها را زنانه و مردانه شد. در طول تاریخ و در برخی دیگر از کشورها نیز تصمیم‌گیری‌هایی برای تفکیک و جداسازی گرفته می‌شد و شاید بتوان گفت انواع تفکیک‌ها در طول تاریخ بی‌سابقه نبوده‌است. شاید بتوان به شهر ممنوعه چین در این حوزه اشاره کرد.»

او ادامه داد: «اما در رابطه با بحث تفکیک جنسیتی در پارک‌ها بیشتر هدف این است که زنان در دید نامحرم نباشند اما مگر می‌شود خانواده را تقسیم کرد؟حتی به بهانه ساخت شهر دوستدار کودک هم نمی‌توان خانواده را دو پاره کرد. زمانی که عضو شورای شهر بودم، خاطرم هست که سرمایه‌گذاری‌های زیادی هم در مناطق مختلف برای ساخت پارک بانوان انجام شده‌بود. اما این پارک‌ها عمدتا در مکان‌هایی ساخته شده که دسترسی راحتی ندارد، اکثراً یا تعطیل بوده یا از آنها استقبال نشده بود.»

امانی افزود: «از سویی هیچ وقت ایجاد محدودیت نهادینه نشده‌است و هر آنچه که با محدودیت مواجه باشد مورد استقبال قرار نمی‌گیرد. نمی‌توان با نگاه دهه‌های پیش تصمیم گرفت آن هم در شرایطی که جوان امروز بسیار داناتر و هوشمندتر هستند و می‌توانند تعامل اجتماعی مبتنی بر احترام را شکل دهند و دختر و پسر کنار هم باشند. متاسفم که بگویم سال‌های متمادی بودجه زیادی برای جداسازی‌های جنسیتی صرف شده و کودکان از ۴-۵ سالگی درگیر این تفکیک می‌شوند. در نتیجه این دو جنس در کنار هم تعامل مبتنی بر احترام را از کودکی یاد نمی‌گیرند.الان هم اکثر خانواده‌ها یا تک فرزند هستند یا نهایتا دو فرزند دارند. رفت‌و‌آمدهای خانوادگی هم بسیار کم شده‌است. پس دختر و پسر کجا باید یکدیگر را ببینند، تعامل مبتنی بر احترام داشته‌باشند و با یکدیگر آشنا شوند؟ چرا همیشه بخش منفی همه رفتارهای اجتماعی را می‌‌بینند؟»

این عضو سابق شورای شهر در مورد ایجاد محدودیت بیشتر برای زنان و مردان نیز گفت: «من معتقدم اگر با دیوارکشی‌های این چنینی بخواهند محدودیت‌های بیشتری ایجاد کنند-که البته هر بار فرصتی داشتند این کار را انجام داده‌اند، از تبلیغات محیطی گرفته تا چهره خشن و مردانه برای شهر ساختن-بدرفتاری‌ها و خشونت ترویج پیدا می‌کند. آزموده را آزمودن خطا است. اگر بدرفتاری را در کف جامعه می‌بینند، معلول علت‌های متعدد اجتماعی است. در نتیجه با ایجاد محدودیت برای نسل جوان دانا و هوشمند نمی‌توانند فرهنگ‌سازی کنند. چنان چه مدارس، ‌صداوسیما،‌ تریبون‌های مختلف نتوانسته‌اند فرهنگ مطلوب حاکمیت را ایجاد کنند، یعنی این رویکرد شکست خورده‌است. مثل شرایط اقتصادی که بسیار دشوار است. فرهنگ هم هیچ وقت با دستور و امر و نهی به وجود نمی‌آید.»