وی در مقاله خود با اشاره به نمایش انتخابات و تبلیغات دروغین باند حاکم از یک‌سو و ناکارآمدی و بی‌عملی کارگزاران دولت رئیسی ادامه می‌دهد: «مجلس یازدهم با یکسری شعارهایی روی کار آمد که هیچ اعتقادی به آن شعارها نداشت. به عبارت بهتر «جلب توجه» و «مصرف تبلیغاتی» تنها دلایل طرح آن شعارها بودند. وزیری هم که خودش می‌داند حتی در سطح یک مدیرکل نیست، وقتی از زبان نمایندگان تعریف های آن‌چنانی درباره خودش می‌شنود، می‌فهمد این نمایندگان بدتر از خودش هستند و چیزی در چنته ندارند. حالا اگر نمایندگان بخواهند این وزرا را استیضاح کنند در واقع دارند خودشان را استیضاح می‌کنند».

خباز در ادامه با اعتراف دوباره به نفرت اجتماعی از حاکمیت اضافه می‌کند: «نمایندگان مجلس یازدهم کاری کنند که اگر فردا در مدرسه از بچه‌شان پرسیدند «پدرت چه کاره است؟» آن بچه سرش را بالا بگیرد و بگوید «پدرم نماینده مجلس است که فلان کار را برای حل مشکل کشور و مردم انجام داد». نه آن که فرزندان این نمایندگان امروز جرأت ندارند در مدرسه بگویند «ما فرزند نماینده مجلس هستیم» چون مورد اعتراض سایر دانش‌آموزان قرار می‌گیرند».