گرچه شورای حُکام آژانس بین المللی انرژی هسته ای در قطعنامه توبیخی خود پیرامون فعالیتهای اتُمی ج.ا هیچ ضرب الاجلی را برای همکاری آخوندها با این نهاد تعیین نکرده، اما این نشانه ای از فروکش کردن بُحران هسته ای نیست، برعکس!

روشن ترین علامت در این باره را رژیم ولایت فقیه ارسال کرده است که با از کار انداختن دو دوربین نظارتی آژانس و اعلام قصد خود برای مُتوقف کردن دو دستگاه اندازه گیری سطح و میزان غنای اورانیوم، جهتی را که رویدادها به سمت آن حرکت می کند، نشان می دهد. باید توجُه داشت که این اقدام پیش از صُدور قطعنامه شورای حُکام و مُستقل از مضمون آن صورت گرفت تا آشکار سازد آنچه که حاکمان ایران به گونه عصبی بدان واکُنش نشان می دهند، ورود رویکرد غرب به بُحران ج.ا در سطحی دیگر و نه فقط گشوده شدن پرونده آنها در آژانس است.

رای منفی تنها ۲ کشور (روسیه و چین) از مجموع ۳۵ کشور عضو آژانس به قطعنامه علیه ج.ا، به خوبی روشن ساخته که "نگرانی عمیق" نسبت به یاغیگری هسته ای رژیم ولایت فقیه تنها مُنحصر به آمریکا و اُروپا نمی شود و مجموعه گُسترده ای از کشورها در سطح بین المللی را در برمی گیرد. این امر در همان حال که از دست رفتن امتیاز "برجام" را به رُخ "نظام" می کشد، وجود آمادگی و توافُق برای دست زدن به اقدامات تنبیهی یا پیشگیرانه علیه آن را نیز علامت می دهد.

در این راستا، اقدامات تلافی جویانه رژیم ج.ا تنها می تواند درجه تنش را بالا ببرد، بدون آنکه قادر باشد تاثیر بازدارنده بگذارد یا امتیازی کسب کند. واقعیت این است که حاکمیت کارتهای برنده اش را در برابر آژانس و طرفهای خارجی بازی کرده و اقداماتی مانند خاموش کردن دو دوربین و جز آن فقط یک ژست سیاسی بدون هرگونه ارزش عملی است. آنچه که آقای خامنه ای و همدستانش از این پس انجام دهند، فقط تاکیدی به حساب آورده خواهد شد بر آنچه که هم اکنون در قطعنامه آژانس سیاه بر سفید آورده شده.

بنابراین یگانه کارتی که برای حاکمیت باقی مانده، کارت جنگ افزار هسته ای و پیشروی به سوی آن است؛ یک بازی خطرناک که حتی می تواند به اقدام نظامی و جنگ مُنتهی شود. اما فراموش نباید کرد حُکومتی که برای تحقُق نقشه های خود اکثریت شهروندانش را به گُرسنگی، فلاکت و مرگ کشانده، به خوبی مُستعد دست زدن به قُمارهای ویرانگر تری است. از این رو خارج از ذهن نیست که گردانندگان شرور ج.ا قطعنامه آژانس و رویکرد غرب را همچون یک "فُرصت" برای تکمیل پروژه بُمب مُحاسبه کنند و آن را بهانه ای برای این کار قرار دهند.

پادزهر شرارت اتُمی رژیم ولایت فقیه، اعمال قاطعیت در برابر آن است. هر شکلی از نرمش فقط جامعه بین المللی را به جهنم هسته ای آخوندها نزدیک تر می کند. تجربه بیش از دو دهه رویکرد ناکارا و بُحران پرور غرب به این چالش، جُز این را نمی گوید. در این رابطه قطعنامه آژانس می تواند نقش اُستخوان لای زخم را بازی کند یا گامی در جهت دُرُست باشد.