از دوستی که به تازگی پس از فتح قله آرارات از ترکیه برگشت حکایاتی از شهر وان که در چهل کیلومتری مرز ایران واقع است شنیدم که بسیار مایه حسرت است. او می گفت در همه مشاغل آن شهر ایرانیان حضوری پررنگ دارند و گردشگران ایرانی نیازی به دانستن زبان ترکی ندارند.

امروز احسان سلطانی نوشت "به گفته رئیس اتاق تجارات وان، ایرانیان در پنج ماه گذشته بیش از ۷۵۰میلیون دلار در این شهر خرج کرده‌اند.»این خبر گریه دارد،.کشوری درست کرده‌اید که ملت برای رهایی از محدودیت‌های داخلی در ۵ماه، ۷۵۰میلیون دلار در دهات وان خرج کرده‌اند.گردشگر داخلی را نگه دارید، گردشگر خارجی پیشکش!" هشدار سلطانی را باید جدی گرفت. اگر فقه أولويات يا اولویت فقهي را هم لحاظ کنیم باید در این دوره عسرت موجبات و مقدمات راحتی و رفاه و اسایش گردشگران داخلی را حد اقل فراهم کنیم تا آنان برای فرار از حجاب به کشور همسایه پناه نبرند. بخش اعظم گردشگران ایرانی که به ترکیه می روند حتی اگر با حجاب راحت نباشند اهل فسق و فجور نیستند.

اجازه ندهیم ماهانه صدها میلیون دلار از کشور خارج شود. مردم ایران امروز مرزهای فلاکت را در نوردیده اند. نباید بیش از این اذیت شوند. انقلاب مشروطه هم از گرانی قیمت قند و شکر شروع شد نه از شعار آزادی و عدالتخانه. امروز گرانی بیداد می کند. فرار سرمایه بیداد می کند. فرار مغزها بیداد می کند. دولت جمهوری اسلامی برای نجات گرسنگان و تنگدستان از بخشی از هنجارها صرف نظر کند و خودش را به خطر نیندازد. سقف که فرود آمد بر سر همه فرود می آید. مگر نمی گویید حفظ نظام واجب است و همه احکام شریعت را می توان برای حفظ نظام تعطیل کرد؟

اکنون نظام در خطر است. پس چرا حداقل التزام به احکام شریعت را به اراده خود مردم واگذار نمی کنید؟! قطعا اگر الزام به حجاب برداشته شود وضع از این که هست بدتر نمی شود. دولت جمهوری اسلامی اگر وظایفی را که در شان و در حیطه اختیارات دولت است انجام دهد و التزام به دین را به اراده خود مردم وانهد منافع بیشتری برای خود و مردم محقق خواهد کرد و فضای دینی هم شکوفاتر خواهد شد.