در اینجاست که استارلینک وارد می‌شود، سیستم اپیس‌اکس قرار است این مشکل را با اجازه دادن به شهروندان که به‌جای وصل به اینترنت داخلی سانسور شده، مستقیم به اینترنت جهانی وصل شوند، حل کند. اما متأسفانه روترها بیش از ۱۳کیلو وزن دارند که قاچاق آنها به شهروندان نیازمند را مشکل می‌سازد. هم‌چنین آنها به آنتنی در یک محوطهٔ باز نیاز دارند که پنهان کردن آن را تقریباً غیرممکن می‌کند. اما شاید بزرگترین مانع بوروکراسی جهانی باشد.

”اتحادیهٔ بین‌المللی ارتباطات راه دور“ باید به هر شرکت ماهوارهٔ اینترنتی که می‌خواهد در یک کشور ارتباط برقرار کند یک بسآمد بدهد و بعید است که اینکار بدون اجازهٔ دولت مزبور صورت گیرد. آمریکا و دیگر دمکراسی‌ها باید به سرمایه‌گذاری خود در تولید و گسترش سیستم‌های دور زدن سانسور ادامه دهند تا وقتی‌که مردم برای تظاهرات علیه یک رژیم سرکوبگر به خیابان‌ها آمدند، جهان فوراً مطلع شود.