روزنامه آفتاب یزد در گزارشی با عنوان «آغاز فیلترینگ چینی و روسی» این موضوع را مطرح کرده که «آیا دولت روش جدیدی را برای کاهش دسترسی‌ها انتخاب کرده است؟»

بر اساس این گزارش، «از سـاعت حدود ۰۰:۲۰ روز ۲۴ مهر دسترسی به تمام VPNها غیرممکن شده است. این اتفاق درست در روزی رخ می‌دهد کــه وزارت ارتباطات تاکید کرده بود تمام محدودیت‌های اینترنت به جز دو اپلیکیشن واتساپ و اینستاگرام برداشته شده است.»

این روزنامه به نقل از یک کارشناس حوزه آی‌تی نوشت «طبق آمار اســتفاده از فیلترشکن سه هزار برابر شده» اما این فیلترشکن‌ها هم اکنون هر چه بیشتر فیلتر می‌شوند و «قطع به یقین این فیلترینگ‌ها با متدهای روس و چین انجام می‌شود آن هم در حالیکه معیشت مردم بشدت در خطر افتاده است،»

در روزهای اخیر کاربران و برخی رسانه‌ها از قطع شدن هر چه بیشتر وی‌پی‌ان‌ها در ابران خبر داده‌اند.‌

به نوشته سایت اخبار فناوری دیجیاتو، «در یک ماه اخیر، روند مسدودسازی وی‌پی‌ان به اوج خود رسیده» و افزایش جستجوی کاربران ایرانی برای دریافت وی‌پی‌ان «یک رکورد تاریخی» بجا گذاشته است.

مهاجرت ۷۰۰ هزار کسب‌وکار به خیابان‌ها برای دست‌فروشی

نزدیک به سه هفته از مسدودشدن درهای اینستاگرام به روی کسب‌وکارهای آنلاین می‌گذرد و حالا بعد از انتشار گزارش‌ها و آمارهای تکان‌دهنده از حجم خسارت وارده به این کسب‌وکارها، معاون وزیر ارتباطات و مدیرعامل شرکت ملی پست در یک اظهارنظر قاطعانه تقصیر را به گردن خود کسب‌وکارها انداخته و اعلام کرده: «خودتان باید به فکر می‌بودید و از ابتدا از ابزاری نظیر اینستاگرام استفاده نمی‌کردید.».

این واکنش‌ها در حالی رخ می‌دهد که به‌نظر می‌رسد برخی کسب‌وکارهای خرد آنلاین با فیلترشدن اینستاگرام به دست‌فروشی در خیابان رو آورده‌اند؛ هرچند خیابان هم برای آنها و دیگر دست‌فروشان همواره سرشار از فیلتر است و این یعنی از دست رفتن امنیت برای حداقل ۲۰۰ هزار کسب‌و‌کار کوچک و متوسط و حدود ۵۰۰ هزار کسب‌وکار استانی و بومی.

در میان این کسب‌وکارهای خرد به نظر می‌رسد، بیشترین خسارت به زنان شاغلی وارد شده که در مشاغل خانگی و عرضه محصولات در اینستاگرام فعال بوده‌اند. این نکته‌ای است که زهرا نقوی، فعال در بخش توسعه کارآفرینی روستایی و مشاور طرح توانمندسازی اقتصاد زنان سرپرست خانوار در نشست بررسی خسارت‌های قطعی اینترنت به آن اشاره کرد.

وی گفت: «در سال‌های گذشته تمام تلاش ما این بوده که با استفاده از یک راه ارتباطی ثابت و پلتفرم‌های موجود که استفاده از آنها هم نیاز به تخصص خاصی نداشت و کار با آنها بسیار ساده بود، افراد روستایی و زنان سرپرست خانوار بتوانند کسب‌وکاری راه بیندازند و محصولات خود را بفروشند. اتفاقی که حالا افتاده این است که به خاطر محدودیت اینترنت، بسیاری از این افراد مجدد مجبور به دست‌فروشی شده‌اند؛ آن هم در فضایی که چندان امنیت ندارد.»