پنجشنبه، 26 آبان ماه 1401 = 17-11 2022
اعتراف؛ معترضان مي توانند چرخه زندگی عادی را متوقف کنند
منصور امان
بذرهای آبان به خاک نماند
مشعل های خشمی که در دو روز نخُست از یادواره سه روزه خیزش آبان در سراسر کشور برافروخته شد، بار دیگر و چند گام جلوتر، مسیر یک پروسه انقلابی را که به جریان افتاده را نشانه گذاری کرد؛ یک روند بی توقُف که بر بستر آن نتیجه دوره های مُختلف رویارویی با "نظام"، تغییری در سرنوشت مُبارزه در اصل نمی دهد.
سرکوب خیزش دی ۹۶ با صدها کُشته و بیش از پنج هزار اسیر پایان راه نبود و قطار انقلاب به سمت آبان ۹۸ به حرکت ادامه داد. امروز مُشتهای گره کرده در سالگرد این قیام، حتی به گونه نمادین، گُواه دیگری بر این حقیقت است که به خون کشیدن خیزش آبان ۹۸ با به خاک افکندن ۱۵۰۰ تن و به اسارت بردن هزاران تن دیگر هم این قطار را مُتوقف نکرد و توده در ایستگاه شهریور ۱۴۰۱ به کمین قاتلان نشسته بود.
فراتر از آن، قطار انقلاب با گذر از هر ایستگاه، چندین فرسنگ به مقصد نزدیکتر شده است. آشکارترین نمود این واقعیت را اعتصاب دو روز گُذشته بازار و کسبه خُرد در دهها شهر بُزُرگ و کوچک به نمایش گذاشت؛ یک حرکت اعتراضی موثر که در خیزشهای پیشین در این ابعاد هنوز شکل نگرفته بود. اعتصاب در مرکز زندگی روزمره، جایی که فعالیت اقتصادی و گذران روتین زندگی به یکدیگر تلاقی می کند، نشانه نیرومندی از حُضور و چیرگی یک وضعیت فوق العاده است که بخش مُهمی از زیست عادی را زیر تاثیر خود گرفته. این به مفهوم سرایت خیزش انقلابی به نُقاطی است که تاکُنون از آن برکنار مانده و افزایش تحرُک و روحیه در نُقاط درگیر است.
واکُنش هراس آلود حاکمیت به اعتصاب، بهترین گُواه نقش و تاثیری است که این حرکت مُبارزاتی دارد. دستگاه های امنیتی حُکومت که در هفته گذشته از طریق اقدامات ضداطلاعاتی و عملیات فریب رسانه ها به تلاش برای تخریب این حرکت و ایجاد جو بی اعتمادی و تردید برخاسته بودند، تنها چند روز بعد ناچار شده اند به اعتصاب بازار و کسبه خُرد اقرار کنند. آنها از آنجا که نمی توانند شکل گیری این حرکت گُسترده را انکار کنند، به گونه ریشخندآمیزی مُدعی شده اند که مُخالفان با تهدید کسبه، درب مغازه ها را بسته اند! در این استدلال ناشیانه اما اعترافی تلخ نیز نهُفته است؛ به این ترتیب که مُخالفان می توانند در ابعاد کشوری چرخه زندگی عادی را مُتوقف کنند و آن را علیه رژیم ولایت فقیه تغییر جهت دهند.
در یک سرفصل مُبارزاتی دیگر، رویدادهای سالگرد آبان ۹۸ نشان داد که خیزشهای مردُم ایران برای تغییر وضع موجود نه بر مدار یک دایره در گردش است و نه موجی سینوسی است. بذرهای آبان خونین به خاک نماند، قد کشید و همچنان شاخه می گسترد.
شادروان داریوش همایون چهره بحث انگیزی بود که چه با او موافق یا مخالف بوده باشیم نمی توانیم نقش او در تاریخ سیاسی ایران را انکار کنیم * او در یکی از مصاحبه‌های خود در پاسخ به پرسشی این چنین گفت: "انقلاب نمی تواند شش ماه طول بکشد" * این جمله او را برای این یاد آوری می کنم تا نسل مبارز در مد نظر داشته باشند که مبارزه خیابانی باید هدفمند باشد و باید به پیروزی بیانجامد * هدف نهایی اعتصابات سراسری، سرنگونی پادگان‌های دشمن و مراکز یار گیری دشمن، تسخیر مجلس، رادیو تلویزیون و حتا باز کردن درب‌های زندان‌ها * دفاع از جان خود حق اولیه هر بشر است * انقلاب نمی تواند شش ماه طول بکشد - این کار را تمام کنیم * مردم باید تهران را تسخیر کنند *
برای پیروزی روشنایی بر تاریکی، برای چیرگی بر ظلم و ستم و برای پیروزی آزادیخواهان باید مردم درک کنند که در جمهوری جهل و جنون زندگی عادی وجود ندارد! دلیل چهل و سه سال ذلت و بدبختی و جنگ اعصاب و خفت و شکنجه و اعدام و فقر همه و همه همین بود که مردم مانند کبک سر را زیر برف کرده بودند و بقول خودشان دنبال یک زندگی عادی بودند * غافل از اینکه هیچ چیز ایرانیان زیر آسمان شکسته و خون الود و دروغ ولایت فقیه دزد و جنایت کار عادی نبود و نیست *
زندگی عادی فقط در آزادی امکان پذیر است غیر از این فکر کنیم خودمان را گول زده‌ایم * اگر زندگی عادی میخواهیم امروز باید همه چیز را زمین بگذاریم و اول به آزادی برسیم * تا ایران و پرچم ملی شیر و خورشید نشان و مجلس نمایندگان ملی و صدا و سیما را از این ددان پس نگیریم به زندگی عادی نمی رسیم *