روزنامه گاردین، چاپ بریتانیا در مقاله‌ای تحت عنوان «لحظه حقیقت برای ایران: چه چیز برای سرنگونی رژیم لازم است؟» می‌نویسد که هفته‌هاست در دانشگاه‌ها، خیابان‌ها، و گورستان‌های ایران هر روز تظاهرات تازه‌ای برگزار می‌شود و می‌افزاید که این تظاهرات در مراسم چهلم کشته‌شدگان به اوج می‌رسد».

به نوشته این روزنامه کشته شدن معترضان «چرخه وحشی‌گری و ارتجاع را گسترش می‌دهد و این چرخه مرگ‌ منجر به تشییع جنازه، اعتراضات و مرگ‌های بیشتر شده که رژیم شاه را در طول سال ۱۹۷۸ از بین برد».

گاردین در مورد حرکت اعتراضی کنونی در ایران می‌نویسد «این حرکت بدون نام، بدون رهبر، حرکتی متکثر و انطباق‌پذیر است هرچند این منبع عظیم تا کنون مورد بهره برداری کامل قرار نگرفته است».

این مقاله که ظاهرا قبل از اعتصابات کنونی تهیه شده، گفته است که تا کنون بازاریان حمایت موثری از این اعتراضات نکرده‌اند

به نوشته این روزنامه «نارضایتی پنهان زنان از وضعیت خود به عنوان شهروند درجه دوم آن را به یک دارایی قدرتمند تبدیل کرده و در حال حاضر موفقیتی را به ثمر رسانده که شامل ظهور زنان بی‌حجاب در شهرهای سراسر کشور است هرچند این دستاورد به سادگی می‌تواند از آنان گرفته شود».

گاردین می‌نویسد که جنبه تازه دیگر این اعتراضات جوانگرایی آن است و غالبا از ایرانیان سالمندتر شنیده شده که «ترس‌ها ریخته است زیرا ترس و احتیاط معمولا برای در میان افرادی است که چیزی برای از دست دادن دارند و نمی‌توان آن را در مورد جوانان ایرانی گفت».

این مقاله با یادآوری سخنرانی شاهزاده رضا پهلوی «که تمامی جاه‌طلبی‌های سیاسی شخصی را رد کرده و فقط بهترین را برای مردم ایران ‌خواسته»، «توماج صالحی خواننده رپ و امام جمعه زاهدان، دانش‌آموزان مشهدی و زنان مبارز کردستان» می‌پرسد این افراد چه ویژگی مشترکی دارند؟

نویسنده می‌افزاید که اشتراک نظر اینها و ارائه جبهه واحدی از خود در این اعتراض «همانجایی است که جنبش کنونی فاصله قابل توجهی از حرکت‌های قبلی دارد».

نویسنده با این هشدار که «جمهوری اسلامی سابقه‌ای درخشان در اختلاف‌افکنی بین مخالفان و نابودی اعتبار آنان دارد» معتقد است که «توانایی اپوزیسیون برای قرار گرفتن در کنار هم در حال امتحان است اما در هر حال از قبل می‌دانیم که هر اتفاقی که در چند ماه آینده در ایران بیفتد، چیزی تغییر یافته است، چیزی بنیادین».