خانم محمدی در این نامه تعرض به زنان معترض را از «جنایات حکومت» توصیف کرده که «افشا نکردن آن موجب تداوم این شیوه سرکوبگرانه علیه زنان» می شود.

او نوشته با وجود اینکه افشای این تعرضات می‌تواند موجب «ارعاب» خانواده‌ها شود اما «می‌بایست تعرض به زنان فعال و مبارز و معترض در ایران را به شکل گسترده و قدرتمند در سطح جهانی بازگو کرد تا با افشای آن، عامل و باعث توقف آن شویم».

او در نامه‌اش نه تنها جزئیاتی از تعرض و آزار جنسی چند معترض زن منتشر کرد، بلکه شهادت داده خود او «به عنوان یک زن فعال مدنی که برای گذار مسالمت‌آمیز مردم از حکومت دینی و استبدادی و زن ستیز» تلاش می‌کند، «طعم تلخ تعرض به زن را در ۳ دی ماه ۹۸ در زندان اوین چشیده.»

این فعال حقوق بشر گفته گروهی از زنان که از سلول‌های انفرادی، بازداشتگاه‌های غیررسمی و زندان‌های دیگر به بند عمومی زنان زندان اوین منتقل شده‌اند، روایت‌های تکان‌دهنده‌ای از آزار جنسی داده‌اند.

خانم محمدی گفته آثار شکنجه و خشونت جنسی را بر بدن زنان بازداشت شده دیده و افزوده با وجود گزارش کردن این موارد به مسئولان مربوطه، هیچگونه پیگیری از سوی آن‌ها صورت نگرفته است.

چند هفته پیش هم شبکه سی‌ان‌ان آمریکا از موارد خشونت جنسی علیه بازداشت شدگان زن و مرد در ایران خبر داده بود.

پس از آن مولوی عبدالحمید امام جمعه اهل سنت زاهدان نیز گفت بر اساس اخبار و روایت برخی از محبوسین به برخی از زندانیان زن «تعرض» صورت گرفته است.

در همین رابطه جمهوری اسلامی گفته با هیات تحقیق بین‌المللی منتخب شورای حقوق بشر سازمان ملل همکاری نخواهد کرد.