در پی انتشار متنی به مناسبت سال نو، از سوی شاهزاده رضاپهلوی و چند شخصیت سرشناس دیگر برخی به این حرکت معترض شده اند؛ و بیشتر به شاهزاده که چرا ایشان که سال هاست در اپوزیسیون سیاسی حکومت اسلامی فعال بوده با «چند هنرپیشه و ورزشکار» «اتحاد» یا «ائتلاف» کرده است. برخی هم کار را به طنزهای زننده ای کشانده اند که اشاره به آن بیهوده است. وقتی این حرف ها از زبان افرادی که در ایران هستند شنیده می شود، زیاد تعجبی ندارد اما شنیدن و خواندن آن از زبان آدم های سرشناس و آگاه به مسایل سیاسی که سال هاست در خارج از کشور زندگی کرده اند تعجب آور است.

می دانم که در کشور ما معمولا نود و نه درصد هنرمندان و ورزشکاران تا همین سال گذشته (یا به دلیل کم دانشی و یا به دلیل ترس از حکومت دیکتاتوری، جز در قلمرو حرفه خودشان هیچ تلاشی در جهت کارهای مدنی (از سیاست گرفته تا فرهنگ و حقوق بشر) نداشته اند در حالی که در کشورهای غربی به ويژه در آمریکا بسیاری از هنرمندان و برخی از ورزشکاران، از فعالین مهم مدنی هم بوده اند.

این فعالین مدنی ازتلاش برای حفظ محیط زیست و میراث فرهنگی و حمایت از حیوانات گرفته تا حقوق بشر همیشه حضور فعال داشته اند. بارها دیده ایم که از میان شان وزیر و نماینده پارلمان و رییس جمهور هم سر درآورده است. و چهره هایی از آن ها حتی به نمایندگی از کشورشان در سازمان ملل حضور داشته اند.

گذشته از همه این ها، چرا ما فکر می کنیم که همراهی چند سیاستمدار و ژورنالیست و هنرمند و ورزشکار برای نوشتن یک یادداشت یا تبریک سال نو، نامش ائتلاف، یا اتحاد است؟

تا آنجا که من می دانم «پیوستن دو یا چند سازمان یا گروه باهم برای رسیدن به آرمانی مشخص را ائتلاف می گویند. و اتحاد هم به معنای یکی شدن، توافق، سازگاری در امری مشخص است و این هر دو، یعنی ائتلاف و اتحادی سیاسی را نمی توان به انتشار دو پاراگراف تبریک یا یادداشت چند فرد (در هر جایگاهی که باشند) نسبت داد

به نظر من این همراهی و انتشار چنین تبریک سال نویی می تواند قدمی مبارک و آغازین باشد برای مردمان رنج دیده سرزمین مان وما به جای جهت گیری و اعتراض باید برای تک تک این افراد که با همه ی اختلاف نظرهایی که ممکن است د رارتباط با مسایل سیاسی و به ويژه فرهنگی داشته باشند، کنار هم ایستاده اند.