به گزارش روزنامه جهان صنعت، خبر می‌رسد که طالبان یک قرارداد ۲۵ ساله با چین برای پروژه نفتی آمودریا امضا کرده که طبق آن چین سالانه ۱۵۰ میلیون دلار طی ۳ سال آینده و بعد هم سالانه ۵۴۰ میلیون دلار برای ۲۲ سال آینده در افغانستان سرمایه‌گذاری خواهد کرد، موضوعی که می‌تواند برای پروژه‌های نفت و گاز ایران که تشنه سرمایه‌گذاری است، نگران‌کننده باشد. به خصوص آنکه چینی‌ها بعد از خروج آمریکا از برجام هیچ پروژه جدیدی را در ایران آغاز نکرده‌اند و از تفاهمنامه ۲۵ ساله ایران و چین که سند آن در اواخر دولت روحانی امضا شد هم هیچ خبری نیست.

دست‌خوش به رفقای چینی

به گزارش روزنامه همدلی، وزیر آموزش و پرورش اخیر گفته است که از سال ۱۴۰۳ زبان چینی به عنوان دروس اختیاری به درس‌های مدارس کشور اضافه خواهد شد. به نظر می رسد که این وزیر تازه‌کار نیاز به چند توصیه دارد.

آقای وزیر! بی‌زحمت قبل از فراهم آوردنِ ساز وکارِ لازم برای پیاده کردنِ این «پروژه» پرحرف‌وحدیث، به فکر تامین نان شبِ معلّم‌هایِ شاغل و بازنشسته بی‌پناه باشید و وضعیّتِ رقّت‌بار هزاران کلاس درس بادیوارهای خشتی تَرَک خورده، سقف های نمُور و مدرسههای کَپَری در جای جایِ کشور را در یابید!

و امّا از منظر افکار عمومی اعلام این خبر از زبان آن‌جناب در جایگاهِ عالی‌ترین مقام مسئول آموزش و پرورشِ کشور آن هم در چنین بُرهه‌ی حسّاس زمانی بیشتر به طنزی گزنده با پیامِ «دست‌خوش» به رفقای چینی برای حمایت از موضعِ روشن، قاطع و بی‌قید وشرط‌شان ‌از ادّعای واهی اعراب حاشیه خلیج فارس مبنی برمالکیّت جزابر سه‌گانه تنب بزرگ، کوچک و ابوموسی در سفررسمی چندی پیشِ «دِنگ شِیائو پینگ» رهبرِ چین کمونیست به عربستان می‌مانَد و بس!