این در حالیست که روزنامه داخلی شرق نوشت: در شرایطی که فقط نزدیک به‌دو ماه تا پایان سال باقی مانده، دولت لایحهٔ بودجه را خارج از تشریفات معمول و نصفه نیمه به‌ مجلس فرستاده است.

اما رئیسی از مجلسی‌ها خواست همین بودجه را که «بهترین بودجهٔ ارائه شده» است تصویب کنند. بررسی این بودجه توسط مجلس ولایت مصداق گریه کردن سر قبری است که مرده‌ای در آن نیست.

رئیسی در توصیف این بودجه آن را «عدالت محور» خواند؛ این فرصتی است که یک بار دیگر معنی «عدالت» در قاموس این حکومت دروغ روشن‌تر شود. از جملهٔ این «عدالت محوری» آن است که رئیسی وعدهٔ «افزایش متوسط یا میانگین رشد ۲۰درصد حقوق کارکنان» و «افزایش ۱۰درصدی حقوق کارکنان بازنشسته» را داده است. این وعده، به‌فرض عملی شدن، به‌معنی آن است که بر اساس نرخ تورم اعلام شده توسط خود رژیم قدرت خرید کارکنان ۲۴درصد و بازنشستگان ۳۴درصد نسبت به سال قبل کمتر خواهد شد. بگذریم که نرخ واقعی تورم دو برابر نرخ اعلام شدهٔ رسمی آن تخمین زده می‌شود.

اما اگر بودجهٔ رئیسی «عدالت محور» نیست، پس چی هست؟ دروغ محور! این لایحهٔ بودجه، هم کلیتش یک دروغ بزرگ است و هم اجزایش تماماً دروغ است.

برای آن‌که دریابیم عیار دروغگویی رئیسی چقدر است، خوب است یادآوری کنیم که او در تبلیغات انتخاباتی خود می‌گفت یک برنامهٔ ۷هزار صفحه‌ ای نوشته است! اما حتی ۷صفحه از این ۷هزار صفحه را هیچ‌کس تا الآن ندیده است.

آخوند مصباحی مقدم که همدست رئیسی است گفته: «از برنامه ۷هزار صفحه‌ ای ایشان بنده چیزی ندیدم؛ حتی از ایشان حضوری هم مطالبه کرده‌ام، اما ایشان چیزی به‌من ارائه نکرد» (روزنامهٔ شرق). به این می‌گویند دروغ ۷هزار برابری!