روزنامه اعتماد در گفت‌وگو با سجاد پیرفلک عموی کیان در شماره امروز خود نوشته است میثم «از مرگ کیان کاملا بی‌اطلاع بود و ما به واسطه اینکه روی سلامتی‌اش تاثیر نگذارد، نگفته بودیم اما موضوع را برادر بزرگم که روانشناس هستند، با کمک گرفتن از همکارانش طی یک هفته به تدریج به میثم گفتند... روحیه میثم خیلی به هم ریخت و حدود یک هفته هم به درمان مقاومت نشان می‌داد. هنوز هم غم پرپر شدن کیان روح و روانش را به سختی می‌آزارد‌».

برادر آقای پیرفلک گفته است تیراندازی ماموران باعث آسیب های جدی جسمانی به برادرش شده است.

به گفته او یکی آسیبی بود که به شریان زیر لگن وارد شده بود و پزشکان برای دسترسی و بستن آن شریان، مجبور شدند شکم او را باز کنند و با کنار زدن روده‌ها آن شریان را ببندند و بابت همین یک زخم خیلی بزرگ از بالا تا پایین شکمش ایجاد شد. مورد دیگر زخمی است که بر اثر اصابت سه گلوله ایجادشده، در ناحیه کمر میثم وجود دارد. در این زخم و زخم زیر لگن، چون گلوله‌ها از فاصله نزدیک شلیک شده‌اند، یک حالت غارمانند ایجاد کرده بود».

به گفته سجاد پیرفلک یکی از گلوله‌ها به قسمت قسمت تحتانی ستون فقرات برادرش اصابت کرده و «آسیب بسیار جدی به اعصاب آن ناحیه وارد کرده به‌طوری‌که اعصاب مربوط به اندام‌های تحتانی آسیب کاملا جدی دیده‌اند و علاوه بر آن مهره‌های ۴ و ۵ کمری هم در اثر گلوله شکسته شده‌اند و میثم عملا توانایی حرکتی از ناحیه پایین‌تنه ندارد و حتی نمی‌تواند بنشیند».

میثم پیرفلک به تازگی از بیمارستان مرخص شده اما به گفته برادرش باید برای درمان تکمیلی باز هم تحت عمل جراحی قرار گیرد اما به دلیل اینکه «تا الان حدودا ۱۴ بار بیهوشی گرفته است و بدنش بسیار ضعیف شده، فعلا شرایط این جراحی‌های سنگین را ندارد».

او گفته «تا ۱۰-۱۵ روز پیش، میثم آنتی‌بیوتیک‌های مربوط به مننژیت مغزی را دریافت می‌کرد که فوق‌العاده هم گران بودند و کمیاب. مردم برای پیدا کردن دارو خیلی به ما کمک کردند و همدلی زیادی با ما داشتند».

عموی کیان پیرفلک گفته برادرش که پسر ۱۰ ساله خود را به ضرب گلوله ماموران از دست داده کارگر بوده و گاهی مسافرکشی می‌کرده است.

او گفته «بیشترین هزینه ما، هزینه دارو بود که قسمت زیادی از آن هم از طریق خودمان، دوستان، فامیل تهیه شد. اما هیچ کمکی از هیچ نهاد دولتی و‌ غیردولتی نگرفتیم».

بی بی سی