در گزارشی که به تازگی رییس سازمان اطلاعات سپاه پاسداران به معاون اول ابراهیم رئیسی ارائه کرده و نسخه‌ای از آن به دست ایران‌اینترنشنال رسیده است، جمهوری اسلامی به شدت درباره تاثیر اعتراضات سراسری بر وضعیت اقتصادی خود نگران است.

در این گزارش به اعتراضاتی که صنعت نفت و گاز ایران را تحت تاثیر قرار می‌دهد اشاره شده و آمده است: «ساعت یک بامداد ششم آبان طی اقدامی خرابکارانه، یکی از انشعابات خط لوله انتقال گاز در سایت یک منطقه ویژه پارس جنوبی که تامین‌کننده خوراک پتروشیمی دماوند است، توسط افراد ناشناسی با بستن شیر ورودی مسدود شد و متعاقب آن، مجتمع‌هایی که از پتروشیمی دماوند خوراک دریافت می‌کردند از مدار تولید خارج شدند.»

این نامه بر نگرانی‌های جمهوری اسلامی از اقدام‌های اعتراضی تاکید کرده و معترضان را «عناصر معاند» خوانده است.

در این نامه آمده است: «با توجه به قصد عناصر معاند برای ایجاد اختلال در بخش‌های حیاتی صنعت پتروشیمی کشور، ضرورت دارد پیش‌بینی‌های لازم برای تامین امنیت نقاط حساس به ویژه مخازن و انبارهای مجتمع‌های تولیدی پتروشیمی در دستور کار قرار گیرد.»

محمد کاظمی، رییس سازمان اطلاعات سپاه پاسداران نوشته که چنین اعتراضاتی «باعث ایجاد خسارت‌های جبران‌ناپذیری به کشور خواهد شد».

در این نامه همچنین به هک شدن اسناد شرکت نفت، قرارگاه خاتم‌الانبیا و دیگر سازمان‌های مرتبط با صنعت نفت ایران اشاره و این احتمال مطرح شده است که «[احتمال] هک شدن سامانه‌ها ضعیف به نظر می‌رسد و ممکن است اطلاعات توسط برخی پرسنل در اختیار سرویس‌های اطلاعاتی معاند قرار گرفته باشد».

اواخر آبان‌ ماه، گروه هکری بلک‌ریوارد اسناد قراردادهای نفتی قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیای سپاه پاسداران و ده‌ها شرکت دخیل در پروژه‌های نفت و گاز ایران را منتشر کرد.

این گروه اعلام کرد حجم تقریبی اطلاعات افشا شده به صورت کاملا فشرده ۱۰ گیگابایت است.

سال گذشته و در آستانه دومین سالگرد سرکوب خونین اعتراضات آبان‌ ماه ۹۸ نیز گزارش‌ها حاکی از حمله سایبری به جایگاه‌های عرضه سوخت در سراسر ایران بود و وزارت نفت نیز این اختلال را تایید کرد.

هم‌زمان بیلبوردهای دیجیتال در اصفهان هک شد و روی آن‌ها جمله «خامنه‌ای! بنزین ما کو؟» و «‌بنزین مجانی در پمپ بنزین جماران» نقش بست.

نگرانی از افزایش اعتراضات در بخش صنعت نفت ایران در حالی است که در سال‌های گذشته کارگران شاغل در این صنعت به ویژه کارگران پیمانی، بارها با اعتصاب و برگزار کردن تجمع، اعتراض خود را به سیاست‌های حاکم نشان داده‌اند.