وی پیام خود را با شعری از ویکتور هوگو، شاعر و نویسنده شهیر فرانسه آغاز کرد: «اگر تنها هزار نفر باشیم، من هم خواهم بود. اگر حتی ده نفر باشیم، من آن نفر دهم و اگر تنها یک نفر باقی مانده باشد، من همان یک نفر هستم.»

به گزارش یورونیوز، خانم فراهانی با حمایت از معترضان ایرانی افزود: «وقتی که به فرانسه آمدم اشعار ویکتور هوگو مرا در آغوش گرفت. شاید تا حد زیادی به خاطر همین شعر است که من به آزادی‌خواهی در تبعید بدل شده‌ام. اما این شعر درباره من نیست. امروز فرد بی‌نظیری که در انتهای شعر از او یاد می‌شود، دختر و پسر جوان ایرانی است که به مبارزه با مرگ وجدان انسانی، خودفروشی قضات، و مبارزه علیه مذهبیانی که هستی انسان راستین را به رعشه می‌اندازند برخواسته است. وقتی بیابان هم تبعیدشدگان را پذیرا نبود، وقتی که خاک مردگانش را زان پس به خود نپذیرفت. صدای او به فریاد زن، زندگی، آزادی ادامه داد. این صدای زنان و مردان جوان ایران در مبارزه با حکومتی است که کودکان و بی‌گناهان را می‌کشد، که منطقه را بی‌ثبات می‌کند، که تهدید هسته‌ای است، که به روسیه سلاح می‌فرستد، که خارج از مرزهایش زهر خود را می‌ریزد، که بر پایه ترور، شکنجه و اعدام باقی مانده است. حکومتی که دروغگو است. من از زادگاهم دورم، اما من از همان مردم هستم. من آن مردم را در خود دارم. آن‌ها به شما می‌نگرند و از شما می‌پرسند که کدام را بر می‌گزینید، آن حکومت را یا ما مردم ایران را؟ شجاعت آن‌ها همان‌چیزی است که به آزادی، برابری و برادری منجر می‌شود.»