آقای احمد زیدآبادی امروز در روزنامه هم میهن در باره توافق جمهوری اسلامی و عربستان با میانجیگری چین نوشته است: همراه شدن ایران با نوعِ نگاه چینی به نظم بین‌الملل و امنیت منطقه، در حقیقت معنای بسیار عمیق و ظریفی دارد، به‌طوری‌که می‌توان آن را سرآغاز مرحلۀ کاملاً تازه‌ای در سیاست خارجی جمهوری اسلامی به شمار آورد. این مرحلۀ تازه اینک با اعلام عادی‌سازی روابط با پادشاهی سعودی وارد مرحلۀ اجرایی شده و چنانچه در مسیر آن مانعی غیرمترقبه ظاهر نشود، گام‌به‌گام تا نقطۀ نهایی و محتوم خود پیش خواهد رفت.

اینکه چرا سعودی‌ها در شرایطی که فشار متحدان غربی آن‌ها بر روی جمهوری اسلامی به اوج خود رسیده است، وارد مصالحه با تهران شدند، دو علت عمده دارد؛ علت نخست، نگاه مشترک سعودی‌ها و چینی‌ها به نظم منطقه‌ای در خاورمیانه است. پادشاهی سعودی در هیچ‌کدام از مناقشات خاورمیانه با چین احساس تعارض منافع نمی‌کند و ظاهراً بر این باور است که آنچه نظر چینی‌ها را در این باره تأمین کند، منافع آنان را نیز تأمین خواهد کرد.

علت دوم، آگاهی عربستان از خطرات نقشه‌ای است که دولت نتانیاهو برای بی‌ثبات‌سازی ایران در پیش گرفته است. نتانیاهو و شرکای نژادپرست او در دولت اسرائیل، بی‌ثبات‌سازی ایران را به قیمت الحاق بخش بزرگی از کرانۀ باختری رود اردن از یک طرف و قرار دادن کشور‌های حوزۀ جنوبی خلیج‌فارس در صف مقدم رویارویی نظامی با ایران از طرف دیگر، دنبال می‌کنند. به عبارت دیگر، آن‌ها به خرج و هزینۀ عرب‌ها در پی مقابلۀ نظامی با ایران هستند و این چیزی نیست که از نگاه سعودی‌ها پنهان مانده و یا مورد علاقۀ آنان باشد.

اما اینکه چرا جمهوری اسلامی به ابتکارعمل چینی‌ها پاسخ مثبت داده است، دلایل فراوانی دارد. یکی از این دلایل، به همان نقشۀ دولت اسرائیل مربوط می‌شود. دولت نتانیاهو با هدفِ خارج کردن خود از زیر بار فشار‌های سنگین داخلی و خارجی، نوعی ماجراجویی خطرناک را در برابر ایران در پیش گرفته است. این ماجراجویی نه فقط برخی محافل داخلی در ایران، بلکه عموم کشور‌های جهان حتی آمریکا و اروپا را نگران کرده است!