در این گزارش با عنوان «چه کسانی دانش‌آموزان دختر ایرانی را مسموم می‌کنند؟» آمده است: این حملات که هزاران نفر را بیمار کرده، تازه‌ترین شواهدی است که نشان می‌دهد رژیم در حال از دست دادن کنترل خود است. واکنش‌های رسمی از تعجب و انکار تا اعتراف با کینه متغیر بوده است. هفته گذشته وزارت کشور از دستگیری چند مظنون خبر داد. خامنه‌ای این مسمومیت را جنایتی بزرگ و نابخشودنی خواند.

با این حال تردیدی وجود ندارد که رژیم حاکم مسئول این حمله است. تنها دو سازمانی که قادر به انجام عملیاتی در این مقیاس هستند، وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات داخلی سپاه پاسداران هستند. سؤال این است که چرا رهبر جمهوری اسلامی راهی را انتخاب می‌کند که می‌توانست تئوکراسی متزلزل او را بیشتر متزلزل کند. تصور این‌که مردان دستچین شده او بدون رضایت او حرکت کنند دشوار است.

استراتژی خشونت محدود و انتخابی تا حدی موفقیت‌آمیز بوده است. تا زمان مسمومیت‌های مدرسه، تظاهرات دو ماه رو به کاهش بود. اما اکنون همه منتظر دور دیگری از اعتراضات هستند. ایرانیانی که انقلاب ۱۹۷۹ را به یاد می‌آورند به یاد می‌آورند که چگونه امواج پی‌درپی و بزرگتر مخالفت، حکومت شاه را در هم شکست. این مسمومیت ها که احتمالاً از طریق گاز انجام شده، احتمالاً راهی برای خامنه‌ای و افرادش بوده تا از تظاهرات تشنج‌آمیزتر جلوگیری کنند. تعجب‌آور نیست که حملات در قم آغاز شد، جایی که اعتراضات، شرم‌آورترین و بالقوه خطرناک‌ترین برای انسجام مذهبی رژیم بوده است.

با این حال مهاجمان ممکن است اشتباه محاسباتی کرده باشند. تئوکراسی در یک اقدام متعادل کننده گرفتار شده است که تعداد کمی از دولت هایی که با شورش های سراسری مبارزه می‌کنند موفق به اجرای آن شده‌اند. رهبرشان هفته گذشته گفت: «اگر کسی در این حادثه دست داشته باشد، عوامل و متفکران باید به‌شدت مجازات شوند».

اما او یک درس از انقلاب را فراموش کرده است: معلمان و دانش‌آموزان همیشه در صف مقدم اعتراضات ملی بوده‌اند. هدف قرار دادن مدارس و کشتن دخترانی که حمایت از آنها یک دستور دینی است، نوعی اشتباه است که رژیم در زمانی که قدرت خود را از دست داده است مرتکب می‌شود.