آدرس پست الکترونيک [email protected]









آدينه، 18 فروردین ماه 1402 = 07-04 2023

اعتراف آیت الله حوزه علمیه قم: متاسفانه آنچه نباید می شد، شد

آیت الله ناظم زاده قمی (از فقهای حوزه علمیه قم) در نامه‌ای خطاب به روحانیون در مورد سکوت آنان در برابر رنج های مردم ایران هشدار داد و نوشت: ما روحانیان در این سال ها لب فرو بستیم و از انجام وظیفه شرعی و الهی خود کوتاهی کردیم و آنچه نباید می شد، شد. متاسفانه ما با این رفتار و بی توجهی به حقوق مردم، عملاً هم مردم را از دست داده ایم و هم حکومت را..

ما روحانیون در این سال های اخیر، از مردم شریف ایران فاصله گرفتیم، سر در لاک خود بردیم و چشم خود را بر گرفتاری های واقعی اشان بستیم و حرفی نزدیم. در سال ۱۳۹۸ که مردم به گرانی بنزین اعتراض کردند و عده ای کشته و زخمی شدند و کشور برای چند روز، نا امن شد ما تماشا کردیم. یا در مسئله کرونا که مردم از نبود واکسن و درمان در عذاب بودند، به مسئولان امر حداقل پیشنهاد ندادیم که در ورود واکسن تعجیل کنند تا جان و مال مردم از خطر مصون بماند، فقط دلمان را به این خوش کردیم که تعدادی طلبه را به بیمارستان ها برای دلجویی بیماران بفرستیم

بگذارید فاش بگویم بسیاری از مذهبی ها که اهل وجوهاتند از روحانیت انتقاد شدید دارند و اگر تعارف نداشته باشند می گویند خودمان در رسیدگی به نیازمندان به وظیفه خود عمل می کنیم. باز مستندتر بگویم، به طور مثال در برنامه ای که عکس چند مرجع را به مناسبتی در رسانه ای منعکس کرده بودند چهار هزار پیام گذاشته بودند که از میان آن ها، تعداد اندکی به روحانیت اظهار علاقه کرده و مابقی مخالف بودند.

اگر دقت کنیم و در بطن جامعه فرو رویم و به صدای مردم ایران گوش فرا دهیم پی خواهیم برد که پایگاه روحانیت در میان مردم به شدت، تضعیف شده است، اگر مردم از عمامه پران ها و کتک زن های طلبه های بدون پشت و پناه نباشند، متاسفانه بسیاری از ایشان تماشاچی این ظلم ها هستند و حمایتی نمی کنند.

با صراحت باید گفت که مجموع عملکرد این چند ساله ما نشان می دهد که ما دین و نهاد روحانیت را اگر تضعیف نکرده باشیم تقویت هم نکردیم، به طوری که مردم اگر دین را هم قبول داشته باشند، به رفتار ما انتقاد دارند. البته نباید جمعی از مردم متدین کوچه و بازار خصوصاً در شهرهای مذهبی را نادیده گرفت، که اگر این روند ادامه یابد آن ها را هم از دست خواهیم داد.

این روزها نگرانی رهبر فقید انقلاب را به وضوح احساس می کنم که گفته است: “من حقیقتا نگران هستم. من نگران اسلام هستم. ما اسلام را از چنگ محمد رضا پهلوی درآوردیم و من خوف این را دارم که اسلام به چنگ ما مبتلا شده باشد؛ به طوری که ما هم مثل او یا بدتر از او بر سر اسلام بیاوریم… خدا می داند که من در آن رژیم، هیچ وقت خسته نمی شدم، حالا دارم از خودمان خسته می شوم… در هر صورت به داد اسلام برسید تا به دست ما خراب نشود.”

باید بگویم اگر تحولی نشود و بزرگان حوزه برای نجات دین و کشور، فکری نکنند؛ اولاً: دین گریزی، شتاب بیشتری می گیرد و نسل جوان و نوجوان بیشتر از پیش از دست خواهند رفت، ثانیاً: روحانیت که در طول تاریخ مرجع اجتماعی و طلایه دار هدایت گری هزار ساله جامعه و مردم بوده، خوف آن می رود حتی در این حکومت، مرجعیت دینی و اجتماعی خود را از دست داده و به یک صنف حقوق بگیر تبدیل شود که کارهای جزئی، مسئله گویی، امامت جماعت و حداکثر تربیت افرادی برای مدارس، ادارات و قوه قضاییه تربیت کند و برای همین کارها حقوقی بگیرند! که مقصر همه این خسارت ها ما روحانیون وقت ناشناس هستیم که فرصت را از دست داده ایم، مگرما چند سال دیگر می خواهیم زندگی کنیم؟!




Translate by Google: English | Français | Deutsch | Español
به اشتراک بگذارید: