اول اینکه در هفته گذشته حدودا از زمان اعلام رسمی آغاز کارزار اردوغان، رأی او روبه‌افزایش و رأی قلیچ‌داراوغلو روبه‌کاهش بوده است و دوم اینکه رقابت بین این دو نزدیک و شانه‌به‌شانه پیش می‌رود و شیب رأی دو کاندیدا چند باری در هفته‌های گذشته تغییر کرده است.

می‌توان از این نظرسنجی‌ها چنین استنباط کرد که فعلا هیچ‌کدام را نباید شانس قطعی پیروزی دانست. این نتیجه در شرایطی است که با کنترل گسترده اردوغان روی دادگاه‌ها، نظامیان و رسانه‌ها، بسیاری درباره سلامت انتخابات و امانت‌داری دولت فعلی در این دوره نگرانی‌هایی دارند و این باعث می‌شود حتی زمانی که قلیچ‌داراوغلو پیشتاز باشد هم از نگاه بسیاری این فاصله به معنای پیروزی حتمی او نباشد.

به گزارش روزنامه هم میهن، در هر حال، از الان تا زمان برگزاری انتخابات، رقابت و تقابل و چالش بین دو طرف اوج خواهد گرفت و هنوز فرصت بسیاری برای دو طرف هست که نظر رأی‌دهنده‌ها را به خود جلب کنند یا برعکس با اشتباهات‌شان سبد رأی خود را سبک‌تر کنند.

اگر اردوغان بالاخره شکست بخورد، احتمالا ترکیه تا مدتی باید شاهد رقابت و تعامل و تقابل فرماندهان جبهه پیروز برای تعیین‌تکلیف برنامه آینده، میزان جدیت آن‌ها در کاهش قدرتی که حالا خود به دست آورده‌اند، نحوه مواجهه و میزان موفقیت آن‌ها در مواجهه با بازماندگان اردوغان در ساختار‌های مختلف حکومت و نیز توانایی آن‌ها در اجرایی‌کردن برنامه‌های بعضا متناقض‌شان، به‌خصوص در صحنه بین‌المللی باشند، اما فعلا برای بیشتر تماشاچیان خارج از ترکیه، اولین نکته‌ای که درباره این انتخابات به نظر می‌رسد، همان چیزی که با طولانی‌شدن دوره حکومت هر فردی به سوال اول تبدیل می‌شود: آیا بعد از این همه سال، مردم بالاخره نامی غیر از سلطان قدرت‌طلب را بر کرسی قدرت خواهند دید یا نه؟